De laatste dagen van Emma Blank

3/5 

Emma Blank is ongeneeslijk ziek en ze gebruikt dat gegeven om haar gezin en personeel in een wurggreep te houden. Iedereen moet mee doen aan een vernederend rollenspel. Haneveld, haar man, speelt voor butler en moet haar zowel in het huishouden als in bed ter wille zijn.  Dochter Gonnie is het dienstmeisje dat nog het meest in weerstand zit maar tegelijk het dichtst bij Emma staat. Dan is er nog zus Bella die voor kokkin speelt en haar zoon Meier mag klusjesman zijn. Broer Theo zit in de meest ondankbare rol. Hij is de hond. Hitsig rijdt hij tegen de vrouw des huizes of tegen Gonnie op, en hij doet zijn grote hoop in de tuin.

De reden dat iedereen zo gedienstig is? Emma heeft laten vallen dat er wat te erven valt. Dit is niet bepaald een origineel gegeven en komt als motivatie ook niet zo sterk over. Maar heel belangrijk is het ook niet. Van Warmerdams personages hebben sowieso altijd onbegrijpelijke of irrationele motieven. Emma Blank speelt zich, zoals al zijn films dat doen, af in een geordende en afgelegen omgeving waar voortdurend ook dreiging van uit gaat. Hier zijn dat de duinen bij Bloemendaal, en die idyllische omgeving krijgt hier scherpe kantjes. Zo gebruikt Van Warmerdan de duinpannen voor een achtervolging tussen Theo en een indringer en in het maanlicht krijgt diens gestalte een mooie sinistere lading mee.

Toch is het een wat mindere van de regisseur vind ik. Het geheel voelt wat te kaal, alsof Van Warmerdam ook niet wist wat hij nog meer in zijn film moest stoppen. Zijn films zijn sowieso altijd een verzameling sketches, maar hier ontbreekt een echt krachtig hart omdat de naderende dood van Emma en het rollenspel eerder speels dan dramatisch aandoen.