Tag: 2009
Pagina 1/3
In the Loop
Ik kende Armando Iannucci niet voordat ik The Death of Stalin zag, maar die film noopte mij eens wat verder in zijn carrière te duiken. The Thick of It en Veep (waar hij ook achter zat) heb ik niet gezien en dat gaat waarschijnlijk ook niet gebeuren. Maar een film moet kunnen. In the Loop is zijn speelfilmdebuut (een spin-off van The Thick of It) en alles wat The Death of Stalin zo goed maakt, zit hier al in. Een zwarte komedie over politiek gestuntel tijdens een diplomatieke botsing tussen de UK en de US, waarin incompetente machtswellustelingen besluiten …
Lees meer
Star Trek en Star Trek Into Darkness
Ik heb beide remakes / prequels / sequels / reimaginings van Star Trek binnen een paar weken van elkaar gezien dus ik maak er 1 stuk van. De verhalen lopen in elkaar over en ze hebben ook precies dezelfde toon. Een toon die uitschreeuwt: aan de kant allemaal, hier komen de jonge explorers aan die lak hebben aan regels en oudjes!!! Maar die ondertussen nog veel moeten leren van die oude generatie en aldus volwassener het universum gaan verkennen. Ofwel: het zijn behoorlijk vermoeiende films. Je kijkt ze niet vanwege hun geraffineerde plotontwikkeling of gelaagde personages, maar het risico van …
Lees meer
Thirst
Een diepgelovige en intens goede priester sterft als hij zich vrijwillig aanmeldt voor een medisch experiment. Maar hij herrijst uit de doden, met een flinke behoefte aan bloed tot gevolg. En aan vleselijke lusten. Het is een wonderlijk uitgangspunt maar het werkt goed in deze sfeervolle horrorromance van Chan-wook Park, die doet denken aan de fameuze kindervampierromantiek in Let the right one in. Park weet niet helemaal de balans te bewaren tussen die menselijke driften en de romance tussen de priester en de verwaarloosde vrouw van zijn zieke vriend en diens controlerende moeder. Het voelt allemaal wat als los …
Lees meer
Harry Potter and the Half-Blood Prince
Wat geldt voor the Order of the Phoenix geldt nog sterker voor the Half-Blood Prince. De film is nog complexer en donkerder dan zijn voorganger. En ook hier schijnen wat drastische cuts gemaakt te zijn ten aanzien van het boek. Maar dat heb ik ditmaal toch echt niet gelezen, dus ik moet het van de verwikkelingen op het scherm hebben. En die zijn niet altijd goed te volgen of logisch. Er zijn veel verhaallijnen, maar de centrale plot is nogal eenvoudig. Door al die extra lijnen en veel overbodige scenes is de film heel vol zonder dat er echt een …
Lees meer
Up
Ik loop nog wat achter met het bekijken van Pixarfilms. Ze maken ze sneller dan ik ze kan zien. Misschien moet het tempo er wat uit. Ik vond Up toch iets minder dan de wat ik in de voorgaande 15 jaar van ze zag. De animatie is weer erg sterk en ook de 2 hoofdpersonages zijn goed uitgewerkt. Maar ik vind het verhaal nogal rommelig. Dat het vergezocht is is niet erg. Alles kan immers in animatie. Maar dat hele deel in Zuid-Amerika, met die rare vogel en die hordes (pratende…) honden werkt voor mij niet. Ik had het logischer …
Lees meer
(Untitled)
In deze sterke satire op de kunstwereld draait het om 2 broers die elk op eigen wijze worstelen met hun kunstenaarsschap. Adrian maakt avantgardistische geluidskunst waarbij hij een piano geselt, tegen een emmer schopt en papier verscheurt. Josh maakt schilderijen die verkocht worden aan ziekenhuizen en hotels omdat ze zo lekker opgaan in de omgeving, maar zijn werk is zo nietszeggend dat zijn galeriehoudster het niet tentoon wil stellen. Josh wil iets met deze Madeleine, maar zij wordt juist verliefd op de immer nors kijkende Adrian. Die maakt weliswaar geluidskunst die door niemand begrepen wordt maar tegelijkertijd snapt hij niet …
Lees meer
Brooklyn’s Finest
Van Training Day had ik genoten en ook King Arthur kon ik wel waarderen, dus ik was toch wel benieuwd naar deze laatste van Antoine Fuqua. Maar het viel nogal tegen. Dat komt vooral door het rommelige script. Brooklyn’s Finest bevat een aantal verhaallijnen maar die zijn allemaal slecht uitgewerkt en roepen vooral vragen op. Over keuzes die personages maken en de lijnen die er onderling zijn. De acteurs doen erg hun best, de locatie-opnames zijn sterk en de film bevat ook zeker een aantal geslaagde scenes. Het is grappig om de halve cast van The Wire te zien rondlopen …
Lees meer
Un prophete
Ik heb mezelf getrakteerd op het herzien van de beste film van 2009. Mijn korte 8W review: Meesterlijke film over de negentienjarige Malik, die voor een nooit verklaard vergrijp in de gevangenis belandt en daar gerecruteerd wordt door een Corsicaanse maffiaclan. Malik gaat daar op het eerste oog lijdzaam in mee, maar naarmate de film vordert, blijkt hij steeds meer een eigen koers te varen. Regisseur Jacques Audiard slaagt erin identificatie met Malik te realiseren waardoor je als kijker meegezogen wordt in de waanzin en meedogenloosheid van een gevangenisgemeenschap, en in de psyche van een jongen die voor je …
Lees meer
El secreto de sus ojos
El secreto de sus ojos won de Oscar voor beste buitenlandse film en versloeg ondermeer Un Prophete en Das Weisse Band. Verrassend is dat niet direct, hij is wat toegankelijker met een mooie wending op het eind, maar het is ook een melodramatische film die vooral op het thrillervlak veel steken laat vallen. Onderzoeker Benjamín Espósito (Ricardo Darín, die ik zag tijdens het IFFR in Carancho) is zojuist met pensioen gegaan als onderzoeker bij het ministerie van Justitie. Er is 1 zaak die hem ook nu nog bezig houdt: de verkrachting van en moord op een 23-jarige …
Lees meer
Vincere
Ida Dalser valt als een blok voor de ambitieuze Benito Mussolini. Die lijkt ook van haar te houden en de twee krijgen zelfs een kind, Benito Albino. Maar als Mussolini begint te stijgen op de politieke ladder verdwijnt Ida in een gesticht en verliest ze de voogdij over haar zoon. Ida kwijnt weg, bezeten van het idee ooit terug te keren bij haar grote liefde. Ik heb me nooit zo verdiept in de opkomst en ondergang van Mussolini, en ik weet dan ook niet wat er waar is van het verhaal dat verteld wordt in Vincere. Het is regisseur Marco …
Lees meer
White Lightnin’
Gebaseerd op het leven van ‘mountain dancer’ en lijmsnuiffenomeen Jesco White. Bijzondere film die een inkijkje biedt in het white trash leven in de Amerikaanse Appalachen, waar mensen weinig andere mogelijkheden lijken te hebben dan zich te bezatten, aan de drugs te gaan en een feesje bouwen met de weinige middelen die er zijn. White Lightnin’ neemt weliswaar een bestaand persoon als uitgangspunt maar fantaseert er vervolgens lustig op los over hoe het zover heeft kunnen komen met deze Jesco, maniakaal gespeeld door een debuterende Edward Hogg. Een bijzondere rol ook voor Star-Warslegende Carrie Fisher die White’s toegewijde vriendin speelt …
Lees meer
Mr Nobody
Het leven bestaat uit keuzes maken. Soms maak je die keuzes bewust en afgewogen, soms doe je het intuïtief of helemaal niet. Voor Nemo geldt hetzelfde maar regisseur Jaco Van Dormael gaat ze allemaal langs en toont voor elke keuze de gevolgen ervan voor zijn hoofdpersoon. Alle mogelijke vertakkingen die zijn leven had kunnen nemen zie ik voor mijn ogen voorbijkomen. Mr Nobody is gestructureerd als een raamvertelling waarin een oude Nemo in 2092 terugblikt op zijn leven tijdens een interview met een journalist. Nemo is de laatste man die zal sterven aan ouderdomsverschijnselen en is als zodanig een zeer …
Lees meer
We Live in Public
Bij het bekijken van deze documentaire dringt de vraag zich steeds af of Josh Harris, de hoofdpersoon, wel echt heeft bestaan. Zo groot is de invloed van al die mockumentaries die ik voorbij heb zien komen dat de avonturen van deze supernerd wel verzonnen mòeten zijn. Maar dat is niet zo. Josh heeft echt de internetbedrijven JupiterResearch en Pseudo.com gehad, en hij is echt het kunstproject ‘Quiet. We live in public’ gestart, waarin tientallen vrijwilligers zich opsloten in een ondergrondse ruimte om zich 24/7 te laten filmen en waarbij alles wat ze deden op het internet te volgen was. …
Lees meer
Celda 211
Aanstaande vader Juan heeft een nieuwe baan. Hij wordt gevangenisbewaarder. Niet de meest voor de hand liggende keuze voor zo’n lieve jongen, maar ok. Hij zou ook zomaar iets goeds kunnen brengen in een rauwe omgeving als deze. Hij gaat een dag eerder vast een kijkje nemen maar belandt middenin een opstand. Omdat hij net daarvoor in de leegstaande cel 211 werd gelegd toen hij geraakt werd door een vallende steen denken de opstandelingen dat hij ook een gevangene is. Juan kan maar een ding doen: het spel meespelen. Dat doet hij zo overtuigend, vooral door zijn slimheid, dat hij …
Lees meer
Amer
Amer is pure giallo-magie, een uitzinnige film vol seksueel geladen beelden die vraagt om meerdere kijkbeurten en zijn kijkers tot het uiterste tergt met een bombardement voor de zintuigen. Gruwelijk mooi. Direct vanaf de uiterst stijlvolle split-screentitelsequentie, voorzien van Bruno Nicolais hypnotiserende muziek uit La coda dello scorpione (1971), is het duidelijk: dit speelfilmdebuut van Hélène Cattet en Bruno Forzani is een eerbetoon aan het werk van illustere voorgangers in het giallo-genre. Hierbij gaan de regisseurs zo ver dat ze shots letterlijk overnemen uit films van Dario Argento, maar ze verwijzen ook naar het werk van onder andere Mario …
Lees meer
Io sono l’amore
Een rijke adellijke familie komt bijeen in de grote villa van Tancredi, de zoon en uitvoerend hoofd. Deze Recchi’s zijn rijk geworden met hun textielfabrieken en weten niet beter dat alles wat is zo zal blijven. Niet dat er geen spanning is. Op deze gedenkwaardige avond zal de familiepatriarch zijn opvolger bekend maken, en tijdens het diner loopt de spanning steeds verder op. Al is dat bescheiden: alles wat deze familie doet doen ze gereserveerd en zeer beheerst. Tancredi heeft zijn vrouw Emma (Tilda Swinton) jaren geleden meegenomen uit Rusland. Ze is haar geboorteland bijna vergeten, maar niet helemaal. Emma …
Lees meer
Friday Night Lights, seizoen 4
Eric Taylor moest aan het einde van seizoen 3, ondanks een goede prestatie in de playoffs, weg als coach van de Dillon Panthers. Hij krijgt een baan aangeboden als coach van de Dillon Lions, het team dat speelt in de oostelijke sectie van het stadje. En de omstandigheden daar zijn heel anders dan die bij het footballgekke deel in west. Het is vrij bizar als blijkt dat het Texaanse Dillon, een stadje dat alleen uit blanke godfearing en flagloving voetbalfanaten lijkt te bestaan, ineens een grote zwarte bevolkingsgroep blijkt te hebben. Compleet met alle armoede, sociale misstanden en drugsgerelateerde problemen. …
Lees meer
Where The Wild Things Are
Ik kende het prentenboek van Maurice Sendak wel maar heb het nooit ingekeken. Hoeft ook niet. De tekeningen van Max en zijn monsters zijn zo iconisch dat ze sinds de verschijning in 1963 overal in de wereld opduiken. Een jongen die in een wolvenpak rondloopt, ontsnapt in zijn fantasie en daar vrienden maakt met een wanordelijke groep lieve monsters op zoek naar een leider, is nou eenmaal een heel aansprekend beeld. In de verfilming van het boek blijft regisseur Spike Jonze dichtbij het bronmateriaal. Maar omdat het verhaal in het boek nogal kort is (zo’n 300 woorden) hebben hij en …
Lees meer
Up in the Air
George Clooney doet waar hij goed in is als de charmante Ryan Bingham, en die charme zet hij in om mensen te ontslaan. Hij vliegt voortdurend het land rond om overal het slechte nieuws te brengen er er weer snel vandoor te gaan. Een perfecte baan voor Bingham die geen banden heeft met familie of vrienden en niets liever doet dan steeds weer een nieuwe hotelkamerdeur te openen. Zijn enige doel in het leven is dit bestaan zolang mogelijk vol te houden en snel zijn streefgetal van tien miljoen gevlogen miles te halen, waarmee hij toetreedt tot een zeer exclusief …
Lees meer
Kinatay
Peping is een goeie jongen. Hij studeert hard, is lief voor zijn vriendin en het kind dat ze net samen hebben gekregen en hij heeft een vriendengroep die met hem wegloopt. In het eerste deel van Kinatay laat regisseur Brillante Mendoza dit allemaal uitgebreid zien. Ook toont hij dagelijkse routine in de miljoenenstad Manilla, waar tegelijk van alles onder het oppervlak borrelt. Juist door die portrettering, waarbij ik als kijker vooral denk hoe goed hij het allemaal voor elkaar heeft, komt de waanzin waarin Peping later belandt zo hard aan. Tegelijk ben ik, in tegenstelling tot veel andere kijkers en …
Lees meer
Nothing Personal
Het is wat moeilijk om deze film zonder al teveel verwachtingen te kijken, omdat Nothing Personal al veel lof en prijzen heeft gekregen. Ik zie ‘m nu pas maar de film kwam net als Kan door huid heen van Esther Rots, uit in 2009. En net als die film gaat Nothing Personal over een jonge vrouw die haar bestaan in de grote stad verruilt voor een landelijke omgeving, om bij te komen van het leed dat haar heeft getroffen. Die overeenkomst zit me in het begin wat dwars, net als de muur van wantrouwen die de vrouw jegens haar omgeving …
Lees meer
Nowhere Boy
Nowhere Boy vertelt het verhaal van de tienerjaren van John Lennon, van zijn eerste schreden op het muzikale pad met The Quarrymen tot aan het vertrek van de band die hij had gevormd met Paul McCartney, Stuart Sutcliffe en George Harrison voor een eerste serie optredens in Hamburg. Ik heb vorig jaar de vuistdikke Beatlesbiografie van Bob Spitz gelezen, dus voor mij nieuwe feiten krijg ik niet meer te zien in de film. Maar dat maakt weinig uit. Nowhere Boy is een sfeervol portret van een onrustige, bijdehante en kwetsbare jongeman die onder de invloed van zijn stiefmoeder Mimi …
Lees meer
Crazy Heart
Bad Blake (Jeff Bridges) is een countryster wiens hoogtijdagen al lang achter hem liggen. Hij sleept zich van optreden naar optreden, steeds in aftandse kroegen en zaaltjes, in plaatsen waar hij en ik nog nooit van gehoord hebben. Ondertussen is hij stevig aan de drank, zo goed als blut en gezegend met een lichaam dat het elk moment op kan geven. Trots heeft hij echter nog wel als hij zich verzet tegen een optreden als voorprogramma bij zijn vroegere protegé Tommy Sweet (Colin Farrell). Dan ontmoet hij Jean Craddock (Maggie Gyllenhaal), een jonge alleenstaande moeder met journalistieke ambities, die voor …
Lees meer
The Cove
Deze documentaire over de slachting van dolfijnen in de Japanse kustplaats Taiji draaide het afgelopen jaar met groot succes in het festivalcircuit. Dat succes is begrijpelijk. The Cove is opgebouwd volgens de wetten van de suspense film met cliffhangers, veel suggestieve beelden, nacht- en verborgen camera’s en achtervolgingen. De pogingen om de slachting in een afgelegen en afgesloten baai te filmen en de inspanningen van de lokale bevolking om dat te voorkomen vormen de hoofdlijn van de film. Dat wordt afgewisseld met een inzicht in het functioneren van de IWC (International Whaling Commission) en terugblikken in het leven van de …
Lees meer