Tag: muziek
Pagina 1/3
Kneecap
Beginnen met een voice-over zou je als een teken van zwakte kunnen zien, maar hier werkt het. Het Noord-Ierland hier is niet het Noord-Ierland van de troubles en dat wordt even heel kort duidelijk gemaakt. Dit is de generatie die is geboren na het bestand, wat niet wil zeggen dat er geen onderdrukking meer is. De stem is die Mo Chara, een derde van de Ierse rapgroep Kneecap. Die brak een aantal jaar geleden door met raps in hun moedertaal Iers, een succes dat niemand had verwacht. Het Iers werd lang niet erkend door de Britse regering, er werd zelfs …
Lees meer
Vinyl
Ik ben benieuwd wat er van deze serie geworden was als hij ook een seizoen 2, 3 en wellicht meer had gekregen. Ik zie een scenario voor me als in Halt and Catch Fire, die andere serie die weinig mensen gezien hebben. Daarin stond in elk seizoen een andere technologie centraal. Bij Vinyl hadden ze kunnen gaan van de hoogtijdagen van vinyl naar de introductie van de CD en later van Napster, Limewire en de eerste streamingmogelijkheden. Al is dat deels al gecoverd in The Playlist. Er wordt overigens wel gehint op een tweede seizoen, als The Ramones …
Lees meer
Elvis
Regisseur Baz Luhrmann besteedt terecht veel aandacht aan de comebackspecial in 1968, maar als die begint is de film pas halverwege. De balans voelt nogal vreemd in deze Elvis biopic. De jaren tussen 1954 en 1958, waarin Elvis zich in recordtempo ontwikkelt van beginnend countryzanger naar superster, een man die grenzen overstijgt en de wereld met zijn muziek veranderde, zouden de kern moeten vormen. Maar ja, Elvis leefde nog een jaar of twintig langer. Luhrmann wordt vaak beschuldigd van style over substance. Zijn films zijn visueel overdonderend. Een tollende en zwenkende camera die zelden rust vindt, toegevoegde animatie’s, getekende locatienamen …
Lees meer
Janet Jackson
Bij geschreven biografieen van beroemdheden zie je nog wel eens een verschil tussen authorized en non-authorized. In het eerste geval heeft het subject eraan meegewerkt, in het tweede niet. Bij gefilmde portretten ligt dat anders. Om iets goeds te maken heb je eigenlijk de medewerking van de beroemdheid nodig, of de erven zoals bij Muhammad Ali. Dan kun je putten uit home movies en foto’s en kun je de geportretteerde ook in beeld brengen en interviewen. Bij muziekbiopics kun je ook de muziek laten horen, nogal belangrijk. De maker of de erven moeten toestemming geven en die komt er …
Lees meer
Stop Making Sense
Vaak gezien, blijft genieten. De gelegenheid nu is de rerelease in de bios van de gerestaureerde versie. Van dat feit krijg ik overigens weinig mee, voor mn gevoel is dit nog steeds die oude vertrouwde concertfilm van een van de beste bands ooit. De grijns verscheen op mn gezicht bij de eerste voetstappen die David Byrne op zijn witte sneakers zet richting de concertzaal, en die grijns ging er de hele film niet meer af. In plaats van simpelweg camera’s op The Talking Heads te plakken, werkte de band samen met de toen opkomende Jonathan Demme voor iets dat zijn …
Lees meer
Wham!
Net als A-ha, waarover ik vorig jaar een docu zag, is Wham! een band die onlosmakelijk met mijn middelbare-schooltijd is verbonden. Meer nog dan A-ha vormde Wham! in 1985 de soundtrack van mijn leven in de 3e klas. In de schoolgangen werd hard meegezongen met Wake me up before you go-go, Freedom, I’m your man, Everything she wants, Careless Whisper en Last Christmas. Als je de concertopnamen in deze docu ziet dan lijkt Wham! vooral een gillende-meidenband, maar de jongens deden het bij de jongens net zo goed. Net als A-ha kwam het succes voor Andrew Ridgeley en Georgios …
Lees meer
Tár
Regisseur Todd Field begint zijn film waar de meeste anderen eindigen: bij de aftiteling. Vaak loopt het publiek al weg tijdens die aftiteling, maar nu moet het wel kijken naar die lange lijst namen. Daarmee vraagt Field aandacht voor het feit dat het maken van een film een groepsproces is. Tegelijkertijd benadrukt deze keuze ook zijn macht. Een regisseur is als een dirigent in de manier waarop hij de crew in de richting stuurt die hij wil. Tár is een film over macht en over machtsmisbruik en over hoe iemand met heel veel macht de realiteit uit het oog kan …
Lees meer
The Playlist
Het niveau van The Social Network haalt deze serie over de opkomst van een technologiebedrijf niet, maar hij komt een eind. Het starten en ontwikkelen van zo’n bedrijf is interessant omdat het over creativiteit en botsende visies gaat. Dat leidt soms tot grote successen, zoals in The Playlist. Maar ook tot veel gefaalde pogingen (zoals te zien was in het schitterende Halt and Catch Fire) of juist enorme mislukkingen (denk aan The Dropout). Op Netflix wordt The Playlist zo geïntroduceerd: In dit fictieve verhaal willen een Zweedse tech-ondernemer en zijn partners een revolutie ontketenen in de muziekindustrie …
Lees meer
Rocketman
Deze biopic over Elton John vertelt niet het hele verhaal over zijn leven. De film start en eindigt met een sessie in een afkickkliniek, in 1983. Elton John komt daar, in een outrageous costume, binnenstormen en vertelt in flashbacks zijn leven. Beginnend met zijn jeugd in de jaren vijftig in de Engelse buitenwijken, waar Reginald Dwight samenwoont met zijn degelijke moeder (Bryce Dallas Howard), zijn liefhebbende grootmoeder (Gemma Jones) en zijn koude, afstandelijke vader (Steven Mackintosh). Reggie begint met pianolessen en vanaf dat moment is de boot los. Tegen de zin van zijn moeder begint de tiener (vanaf dat moment …
Lees meer
Moonage Daydream
Moonage Daydream begint en eindigt met de stampende, pulserende ritmes van Hello Spaceboy uit 1995. David Bowie zingt daarin alsof hij uit een andere dimensie komt. En dat is ook zoals hij was en hier geportretteerd wordt. Iemand die op Aarde gedropt wordt en alles verandert. Meer dan twee uur lang staar je naar het scherm en word je gebombardeerd met een parade van fragmentarische beelden uit de hele eclectische carrière van Bowie. Het voelt alsof regisseur Brett Morgen zijn straalgeweer tegen je hoofd heeft gezet en erop los schiet. … Keep your ‘lectric eye on me, babe Put your …
Lees meer
Trainwreck, Woodstock ’99
A Campingflight to Lowlands Paradise, zoals het festival voluit heet, groeide van 7.800 bezoekers in 1993 geleidelijk naar 57.500 bezoekers in 1999 en de uiteindelijke top van 60.000 in 2002. In die groei werd voortdurend goed gekeken naar het terrein, de tenten, de voedselvoorziening, de douches, de waterpunten, de toiletten, de EHBO, de beveiliging en de looproutes. Op die manier kon die massa mensen steeds goed beheerst en tevreden gehouden worden zonder dat het anarchistische gevoel dat bij een festival hoort verloren ging. Voor Woodstock 99, het festival dat 30 jaar later het origineel naar de kroon moest …
Lees meer
A-ha – The Movie
Ik ben wel een fan van A-Ha. There, I said it. Nou ja, van de eerste twee albums. Daarna ben ik ze wat uit het oog verloren. Maar ze zijn er nog steeds. Morten Harket, Magne Furuholmen en Pål Waaktaar hebben met regelmaat de neiging elkaars hersens in te slaan maar de liefde voor muziek houdt ze toch bij elkaar. Deze documentaire, waar ze zelf actief aan meegewerkt hebben, laat genadeloos zien wat het leven in een megapopulaire band met mensen doet. Magne en Pål kenden elkaar al als tieners en later kwam Morten daarbij. In 1982, amper 20 jaar …
Lees meer
Beats
Ik kwam pas met de Criminal Justice and Public Order Act 1994 in aanraking toen ik Music for the Jilted Generation van The Prodigy kocht. Op de binnenhoes stond namelijk een prachtige tekening van een crowd van ravers die aan de overkant van een ravijn los gaat terwijl de politie machteloos toekijkt. In Nederland konden we wel dansen in een weiland op repetitive beats, al ging dat in de vorm van een festival. Beats speelt zich af in Livingston (Schotland) in 1994, toen deze wet het houden van openlucht rave-party’s in het hele Verenigd Koninkrijk effectief verbood. Beste vrienden …
Lees meer
Sound of Metal
Een kleine film die door alle Oscaraandacht ineens heel groot wordt. Sound of Metal is een heel ander soort film dan Nomadland maar beide zijn kleine producties die in een enorme marketingstorm op de schouders gehesen worden als vaandeldragers van de betere cinema. Terecht overigens. Sterke films met een krachtig en relevant onderwerp en prima acteerwerk. Ruben vormt samen met zijn vriendin Lou het metal duo Blackgammon. Hij drumt, zij zingt. Ze wonen in een RV en reizen zo de VS door, van optreden naar optreden. Dan ineens gaat zijn gehoor achteruit en heel hard ook. Zijn leven komt …
Lees meer
The Go-Go’s
Ze waren korte tijd enorm beroemd maar gingen ten onder als gevolg van klassieke bandconflicten als gedoe om geld en enorme druk van buitenaf. In die zin waren The Go-Go’s niet uniek maar hun samenstelling was dat wel. Deze vijf meiden waren de enige all-girl groep die het lukte om met eigen geschreven materiaal en zelf bespeelde instrumenten een album te maken dat op 1 kwam in de Amerikaanse charts. Dat heeft geen enkele band ze sindsdien nagedaan. Al zijn er wel talloze meidengroepen ontstaan, geïnspireerd door dit succesvolle quintet uit LA. Hun debuutalbum Beauty and the Beat (1981) is …
Lees meer
The Eddy
De Frans-Amerikaanse regisseur Damien Chazelle staat prominent in de credits maar deze serie staat ver af van het gepolijste La La Land. Hij regisseerde de eerste aflevering maar daarna verdwijnt hij wat naar de achtergrond, als producteur exécutif. De acht afleveringen van elk ongeveer een uur van The Eddy spelen zich af in en rond de gelijknamige jazzclub in een anonieme straat in Parijs. De zaak wordt gerund door Farid (Tahar Rahim, Un prophète) en Elliot (André Holland, Moonlight). Deze laatste is een beroemde Afro-Amerikaanse jazzpianist die na de dood van zijn zoon heeft besloten niet meer op …
Lees meer
Escher en The Rolling Stones
50 jaar geleden, op 5 december 1969, lanceerden The Rolling Stones het album Let It Bleed. Het is een van de bekendste Stones-albums, met daarop klassiek geworden songs als Gimme Shelter, Midnight Rambler en You Can’t Always Get What You Want. De hoes bevat een taart en een platenspeler, maar er had een prent van Escher kunnen staan. In die jaren vochten de Stones een strijd uit met de Beatles wie er de beste band in de wereld was. Een van de oorlogsfronten was de platenhoes. Na een brave start begin jaren ’60 zochten beide bands naar meer kunstzinnig verantwoorde …
Lees meer
De tijdgeest van Jurriaan Andriessen
Op 23 augustus 1996 overleed de componist Jurriaan Andriessen, telg uit een bekende kunstenaarsfamilie. Zijn grootvader Willem en zijn vader Hendrik waren ook componisten en zijn broer Louis is dat nog steeds. Ook zussen Caecilia (zij overleed afgelopen week) en Heleen waren actief in de muziek. Oom Mari Andriessen was beeldhouwer, oom Nico was architect en neef Jurriaan was beeldend kunstenaar. Hoewel Jurriaan Andriessen een groot en gevarieerd oeuvre schreef, met symfonieën en andere orkestwerken, een opera, ballet-, kerk- en kamermuziek en daarnaast ook filmmuziek (zoals voor Dorp aan de rivier en De Aanslag van Fons Rademakers), bleef hij …
Lees meer
IFFR 2019
Zelfde recept als vorig jaar; 1 dag met films en in dit geval nog een extra zaterdagavond erbij. Dit heb ik gezien. The Movie Orgy 4 uur durend spektakel van beeldfragmenten, als een enorme stroom over je heen gestort. Het is digitale versie van de live orgies die regisseur Joe Dante in de 60s op de Amerikaanse universiteiten organiseerde. Hij zette een projector neer en vertoonde daarmee fragmenten van oude Hollywoodfilms, commercials, voorlichtingsfilms en propagandamateriaal. Elke avond was anders, ook omdat het materiaal enorm slijtte door het vele wisselen. Deze versie op het IFFR is een vast formaat waarbij geen …
Lees meer
Bohemian Rhapsody
Losjes gebaseerd op het ontstaan, de opkomst, de glorie, de ondergang en de wederopstanding van een van ’s werelds grootste bands. Nou ja, vooral over de frontman daarvan. Er valt van alles te zeuren over niet kloppende details en chronologische fouten in Bohemian Rhapsody en de film wordt op veel momenten echt te simplistisch. Maar als ik Freddy te keer zie gaan op het toneel of zie worstelen met zijn geaardheid wordt ik toch meegesleept. Ik heb de afgelopen jaren meerdere docu’s over de band gezien dus ik weet wel zo’n beetje hoe het ging. Maar van grote liefde Mary …
Lees meer
Baby Driver
Qua muziek en choreografie zit het wel goed. Baby Driver opent met een bankoverval op de beat van de Jon Spencer Blues Explosion. Bellbottoms knalt van het scherm af terwijl de zwijgende baby met hoofdtelefoon op het verloop van de gebeurtenissen volgt. Als zijn bendegenoten in zijn auto stappen, volgt een spectaculaire auto-achtervolging die je naar adem doet happen. Eigenlijk is dat al het hoogtepunt van de film. Baby Driver is een sterk staaltje style over substance. Waar Drive nog over de privéperikelen van een evenzo zwijgzame chauffeur gaat, is hier echt helemaal geen diepgang te bespeuren. Dat is …
Lees meer
IFFR 2017
Een zeer kort IFFR dit jaar. Diner met de vaste filmcrew en daarna twee films. Ik koos voor Hustler’s Convention en Wùlu . De eerste is een docu over een lid van het legendarische collectief The Last Poets. Deze Jalal Mansur Nuriddin bracht in 1973, onder het pseudoniem Lightnin’ Rod, een album uit dat een grote invloed uit zou oefenen op de ontwikkeling van hip-hop, maar dat nu vrijwel vergeten is. Wùlu is een Malinese misdaadfilm. Dat is eigenlijk al aanbeveling genoeg. De film gaat over de criminele carriere van Ladji, die met drugssmokkel van …
Lees meer
Amsterdam Dance Event 2016
Morgen start het ADE, het grootste dancefestival en de grootste danceconferentie ter wereld. Voor het AD heb ik een lijst met tips gemaakt in de vorm van een interactieve tijdlijn. Hieronder in een embed maar fullscreen is ie mooier.
Lees meer
Songfestival 1956-2016
Nog een tijdlijn voor het AD. 60 jaar songfestivalgeschiedenis met ALLE winnaars en van elk jaar wat trivia.
Lees meer