Tag: Danny Boyle
Shallow Grave
De debuutfilm van Danny Boyle mag er bijna 20 jaar na release nog steeds zijn, al is het wel een typisch voorbeeld van style-over-substance. Hij lokt ons het verhaal in met de grappige openingsscenes waarin drie flatbewoners een vierde zoeken voor een leegstaande kamer. Die flat oogt als een veelgekleurd canvas waarbinnen alles mogelijk lijkt. Boyle bekommert zich niet om de gelaagdheid van de karakters, de logica van de keuzes die zijn personages maken of hun onderlinge interactie. Hij gooit alle remmen los en in een visueel indrukwekkende maar ook oppervlakkige stijl zet hij me een moderne versie voor van …
Lees meer
127 Hours
Dat een verhaal waargebeurd is is vaak aanleiding voor scepsis. Als de woorden ‘based on a true story‘ verschijnen is mijn eerste gedachte ‘wegwezen hier’. Film is voor mij vooral fictie. Voor de waarheid ga ik wel naar het IDFA. Al staat die waarheid ook in documentaires steeds meer onder druk. Maar het kan meevallen, zeker als het om het gevecht tegen natuurkrachten gaat. Denk Into the Wild, en nu ook 127 Hours. Het verhaal van Aron Ralston en hoe dat afliep was mij door alle tamtam vantevoren wel bekend. Het ging erom wat regisseur Danny Boyle en hoofdrolspeler …
Lees meer
Sunshine
Voordat ik me aan 127 Hours waag eerst een eerdere film van Danny Boyle. De Britse regisseur is van alle markten thuis. Hij lijkt in die zin wel wat op Michael Winterbottom maar Boyle ligt een stuk minder zwaar op de maag. Met Sunshine overspeelt hij echter zijn hand, al ligt dat vooral aan scenarist Alex Garland. De film ziet er prachtig uit, met het gigantische schip Icarus II dat naar de zon reist om de ster een kickstart te geven. De zon speelt de visuele hoofdrol en Boyle leeft zich uit in het tonen van de kracht en intensiteit …
Lees meer
Slumdog Millionaire
Jaja, eindelijk gekeken. Dat is nog eens achter de feiten aanlopen. Maar ja, zoveel heb ik nou ook weer niet gemist. Het is een goed gemaakte film met veel vaart en het concept van het ophangen van het levensverhaal van Jamal, Salim en Latika aan de vragen uit Who wants to be a millionaire is origineel. Maar Slumdog Millionaire is ook erg behaagziek, manipulatief, eenzijdig in zijn karakterisering en voorspelbaar. Ook de glossy streetwise stijl heb ik eerder gezien, bv in Split Wide Open.
Lees meer