Tag: satire
Pagina 1/2
The Substance
Na afloop van Revenge scheef ik dat regisseur Coralie Fargeat wat mij betreft nog wel wat verder had mogen gaan. Er zit zeven jaar tussen dus het lijkt erop alsof ze heel goed nagedacht heeft over hoe ver ze dan moest gaan bij haar volgende. Nou, heeeeeeel ver. De vraag is of The Substance daarmee ook een betere film is. Schokkender en controversieler is hij zeker. Nog meer dan bij Revenge roept Fargeat hier heel veel associaties op met andere films. De meest intrigerende maar ook wat aanmatigende is die met Alfred Hitchcock’s Vertigo. De films zouden niet …
Lees meer
10
Ik was vrijwel alles vergeten van 10, de mannelijke menopauze-komedie van Blake Edwards. Op twee dingen na: Bo Derek die in slow-motion over het strand jogt in badpak en seks met diezelfde Derek op de Bolero van Ravel. Een muziekstuk dat dé ideale seksuele soundtrack werd voor mannen (en vrouwen) van middelbare leeftijd die een vervlogen jeugd wilden heroveren, in een tijd dat Viagra en AIDS nog niet bestonden. Een ideaal dat waarschijnlijk niet bewaarheid werd, maar alleen het beeld was al voldoende. Tegenover die iconische beelden staat een flinke dosis slapstick: Dudley Moore die door een bij in zijn …
Lees meer
American Fiction
Thelonious ‘Monk’ Ellison (Jeffrey Wright) is een schrijver. Een serieuze schrijver die serieuze fictie maakt. Literatuur met een grote L. Iets dat hij onderstreept met zijn baan als professor Engels aan een universiteit in Californië. Zijn kleur is irrelevant vindt hij, maar de witte uitgeefwereld denkt daar anders over. Hij hoort tot de African-American Culture en in die hoek moet hij blijven. Maar zijn romans worden door het publiek genegeerd en door uitgevers niet ‘zwart genoeg’ gevonden. American Fiction is een verfilming van de roman Erasure van Percival Everett, een scherpe satire op de Amerikaanse uitgeversindustrie en in het bijzonder …
Lees meer
Fargo, seizoen 5
Ik heb het vierde seizoen niet gezien maar ik heb begrepen dat maker Noah Hawley daarin wat te ver was afgedreven van de zwarte humor en het absurdisme van de oorspronkelijke film en de eerste drie seizoenen. Dat heeft geresulteerd in een bijna letterlijke terugkeer in dit 5e seizoen. In het Minnesota van 2019 ontvoert een duo niet al te capabele criminelen de ogenschijnlijk onschuldige vrouw van een autoverkoper uit een rijke familie. Daarbij vallen doden en de plaatselijke politie-agente gaat op onderzoek uit. Het was een vrij bizarre kijkervaring omdat er hier zo sterk gerefereerd wordt aan de film …
Lees meer
The Menu
De wereld van de toprestaurants leent zich natuurlijk uitstekend voor satire en zwarte humor. Een wereld waarin gerechten bewierookt worden in de mooiste woorden, eten nooit zomaar eten is en waarin een meergangendiner een levensveranderende ervaring is. Het restaurant in The Menu slaat daarin alles, met een menuprijs van 1200 dollar, een locatie op een eiland, personeel dat je het idee geeft dat je het eigenlijk niet waardig bent om daar te dineren en een chef die het spektakel met harde hand bestuurt. Niemand had echter gerekend op Margot (Anya Taylor-Joy, The Witch,The Queen’s Gambit en The …
Lees meer
Beau is Afraid
Het lijkt erop dat Ari Aster in de klassieke valkuil is gevallen van de maker die succes heeft aan het begin van zijn carrière (Hereditary en Midsommar), vervolgens een grote pot met geld krijgt en carte blanche en daarna ten onder gaat in de zee van opties. Beau is Afraid is een veel te lange film die momenten van grootsheid afwisselt met totale mislukkingen. De film mist vooral een visie en, hoe cliché ook, een verhaal. Joaquin Phoenix is zoals altijd geweldig. Zijn Beau is bang, kwetsbaar, onzeker en met steeds een diep weggestopte woede die maar niet …
Lees meer
The Offer
Deze tiendelige serie over het maken van The Godfather duurt langer dan de speelduur van de drie Godfatherfilms samen. Je zou dus kunnen stellen dat The Offer zichzelf iets te belangrijk vindt. Maar als het met zoveel humor en bravoure wordt gebracht, wie ben ik dan om te klagen? Een natuurgetrouwe weergave van het proces is dit niet helemaal. The Offer is vooral een parade van bijna karikaturale types, met voorop de geweldige Matthew Goode als Paramount executive Robert Evans. Goode praat met het tempo van een mitrailleur en creëert in tien afleveringen een manische versie van de door film …
Lees meer
The White Lotus, seizoen 2
Je kon erop wachten. Het eerste seizoen was gemaakt in COVID-tijden, als opdracht door HBO aan producer/director Mike White. White moest iets bedenken dat gemaakt kon worden binnen de epidemiebeperkingen. Het antwoord was een afgelegen en gesloten set, maar dan wel een heel luxe, waar een gezelschap rijken zich vermaakte. Het enorme succes van dat eerste seizoen opende mogelijkheden voor een tweede. White hoefde geen rekening meer te houden met het virus, maar het concept is eigenlijk hetzelfde. De locatie is ditmaal een ultraluxe resort op Sicilië en de gasten komen uit de VS en Groot-Brittannië, met ook een …
Lees meer
Triangle of Sadness
De rijken der aarde hebben het ook niet gemakkelijk. En dan moet je ook nog dealen met al dat personeel en de bedienden die constant om je heen scharrelen en niet eens op alle vragen antwoord hebben. Het is een boodschap die vol glanzende ironie was verpakt in het eerste seizoen van The White Lotus en die ook, veel nadrukkelijker, vooropstaat in de nieuwe film van Ruben Östlund. De Zweedse regisseur maakt films die een sociologische blik werpen op de maatschappij. Als een antropoloog bestudeert hij de mensheid en belicht per film een andere vreemde vorm van gedrag of …
Lees meer
Don’t Look Up
De discussie rond deze film gaat vooral over de metaforische kwaliteiten ervan. De dreigende ondergang van de aarde ten gevolge van de naderende klimaatramp en in hoeverre de verbeelding daarvan realistisch is. Don’t Look Up is een satire over het einde van de wereld en satire is een tricky subject. Een van de eerste en wellicht de beste is Dr. Strangelove, Stanley Kubrick’s blik op de Koude Oorlog. Kubrick was in eerste instantie niet van plan om een satire te maken, maar hij realiseerde zich dat het onderwerp van tegenover elkaar staande naties met op elkaar gerichte nucleaire wapens …
Lees meer
In the Loop
Ik kende Armando Iannucci niet voordat ik The Death of Stalin zag, maar die film noopte mij eens wat verder in zijn carrière te duiken. The Thick of It en Veep (waar hij ook achter zat) heb ik niet gezien en dat gaat waarschijnlijk ook niet gebeuren. Maar een film moet kunnen. In the Loop is zijn speelfilmdebuut (een spin-off van The Thick of It) en alles wat The Death of Stalin zo goed maakt, zit hier al in. Een zwarte komedie over politiek gestuntel tijdens een diplomatieke botsing tussen de UK en de US, waarin incompetente machtswellustelingen besluiten …
Lees meer
The Death of Stalin
Charlie Chaplin en Ernst Lubitsch wisten al tijdens WOII dat een dictator maar het beste geparodieerd kan worden. The Great Dictator en To Be or Not to Be zijn vroege voorbeelden van een satire over een megalomaan leider van een totalitair regime. Woody Allen deed er met Bananas (over een fictieve Castro-achtige leider) nog een schepje bovenop. Ian McKellen schitterde in Richard III als fictieve fascistische jaren-dertigdictator. Een documentaire als The Autobiography of Nicolae Ceaușescu toont dat het soms niets eens nodig is om grappen te maken of absurde situaties te ensceneren. Het absurdisme ligt daarin voor het oprapen. …
Lees meer
The White Lotus
Langzaam in kracht toenemende drums, disharmonische fluiten en een palet van dierengeluiden wervelen over een tropisch behang vol rottend fruit en stervende vis. Het opening thema zet de toon voor een serie die betovert en verontrust. Het paradijselijke Hawaï verwordt hier tot een decor voor alles wat er mis gaat in de wereld. Mike White bedacht het zesdelige The White Lotus, schreef het scenario, deed de productie en regisseerde. Dat is veel voor één man. Maar het pakt wonderwel goed uit. Hij werd door HBO gevraagd of hij iets kon maken in coronatijd en alle beperkingen die daarbij horen. De …
Lees meer
Velvet Buzzsaw
Leuke titel, niet al te beste film. Ik heb m vooral gekeken vanwege de omgeving waarin deze horrorsatire zich afspeelt: de kunstscene in LA. En omdat de regisseur Dan Gilroy en hoofdrolspeler Jake Gyllenhaal eerder samen Nightcrawler maakten. In VB wordt een net overleden en tot dan toe onbekende kunstenaar ontdekt en binnen no time enorm gehyped. Zijn geest neemt wraak op de kunstcritici, kunstkopers en kunstdealers die allemaal ineens goud zien blinken. Visueel is het allemaal prima in orde. De kunst spettert van het doek, net als het bloed. Maar er ontbreekt venijn in het script en de …
Lees meer
The Beach Bum
The Big Lebowski is het net niet, maar deze beach bum komt een heel eind. Waar Lebowski zichzelf half onder zeil hield met White Russians doet deze Moondog (Matthew McConaughey) dat met elke vorm van drugs die hij kan vinden. Verder doet hij weinig. Die lifestyle kan hij vol houden omdat hij een rijke vrouw heeft. Daar zit een ander duidelijk verschil met Lebowski. Het is moeilijk om mee te leven met een type als Moondog maar door het sterke spel van McConaughey en de losse regie van Harmony Korine lukt dat toch. De boodschap van de film (in het …
Lees meer
The Favourite
Barry Lyndon meets Monty Python. Heerlijke absurditeit aan het Britse hof begin 18e eeuw, waarin manipulatie, machtsmisbruik, seks, jaloezie, verraad en vulgariteiten de dagelijkse agenda bepalen. Koningin Anna is omgeven door clowns maar ze is ook een getraumatiseerde vrouw die overal buiten wordt gehouden en snakt naar liefde. Liefde die moet komen van haar belangrijkste adviseur Sarah Churchill en het nieuwe kamermeisje Abigail Masham. Die historische setting is voor regisseur Yorgos Lanthimos slechts een aanleiding om los te gaan op de absurditeit van de mens, net als in zijn vorige films. Kijk The Favourite dan ook niet om een goed …
Lees meer
The Square
De wereld van de moderne kunst is een makkelijk doelwit voor satire. De pretenties en wollige taal vragen om erom geridiculiseerd te worden. In de openingsscène van The Square wordt de Zweedse museumdirecteur Christian (Claes Bang) geïnterviewd door Amerikaanse journaliste Anne (Elizabeth Moss). Zij stelt hem juist die vraag: wat betekenen die wazige teksten over zijn tentoonstelling nou eigenlijk? Maar Christian blijft schermen met termen als ’topos’ en ‘mega-expositie’. Maar regisseur Ruben Östlund laat het niet bij grappen over de kunstwereld. Hij laat zien hoe de elite losgeweekt is van de maatschappij en hun moraal en mededogen heeft uitbesteed. Östlund …
Lees meer
Thor Ragnarok
Deze nieuwe Thor-film lijkt veel meer een spinoff van Guardians of the Galaxy dan van The Avengers of andere films uit het Marvel Cinematic Universe. Dat komt omdat Thor Ragnarok eenzelfde soort over the top humor en ironie heeft als de 2 Guardian films. Dat begint al met de grappige openingsscène en dat houdt niet meer op. Chris Hemsworth is prima als Thor en hij krijgt hier ook wat meer ruimte om grappig te zijn. Maar het zijn toch vooral de bijrollen die indruk maken, met voorop Tom Hiddleston (Loki), Mark Ruffalo (Hulk) en vooral Jeff Goldblum …
Lees meer
Fargo, seizoen 3
Het blijft toch bijzonder hoe de makers van de serie al drie seizoenen lang de wereld van de film kunnen herscheppen, gevuld met personages die ook in de voorganger hadden kunnen zitten. In dit geval zijn dat de broers Ray en Emmit Stussy, Ray’s vriendin Nikki Swango, politievrouw Gloria Burgle, Emmit’s zakenpartner Sy Feltz en de sinistere zakenrelatie V.M. Varga. Deze personages draaien om elkaar heen in sneeuwgevulde plaatsjes als St. Cloud, Eden Valley en Eden Prairie. Ray is een verslofte reclasseringsambtenaar die wil trouwen met ex-client Swango. In een voor het landschap ongeschikte knalrode Corvette rijdt hij naar zijn …
Lees meer
Get Out
De tamtam had zijn werk al gedaan: de verwachtingen waren hoog voor deze debuutfilm (!) van Jordan Peele. Get Out is een prachtige mix waarin horror- en thrillerelementen worden gecombineerd met romantic comedy en keiharde sociale kritiek. Echo’s van Rosemary’s Baby en The Stepford Wives maar deze film weet daar iets heel bijzonders aan toe te voegen. Mooie opbouw ook waarin er heel langzaam scheurtjes komen in de idylle tussen de jonggeliefden Chris en Rose. Dat begint met een paar heel onschuldige opmerkingen, geserveerd met een brede lach, maar het wordt allengs gekker. Er wordt steeds verder gepulkt aan het …
Lees meer
Toni Erdmann
Ik moest er even in komen, maar vanaf het moment dat Winfried Conradi zijn dochter Ines volgt naar Roemenië ben ik hooked. Prachtig hoe die twee om elkaar heen draaien en de koele werkelijkheid van Ines botst met het absurdisme van pa. Niet dat Ines hem niet door heeft. Ze heeft gewoon even geen zin in de grollen van haar vader. Ze doet alsof haar neus bloedt, waardoor de wonderlijkste situaties ineens vrij normaal worden. Juist door alles met een stalen blik te brengen weten vader en dochter me met regelmaat in schaterlachen uit te laten barsten. Tot het moment dat ook …
Lees meer
Fargo, seizoen 2
Hoewel ik best blij was met het eerste seizoen van Fargo, ontbrak er toch wat. Noem het de juist combi van absurdisme, wereldvreemdheid, alledaagsheid, domheid, liefde en geweld. Seizoen 2 maakt dat helemaal goed. De magische mix is gevonden. Seizoen 2 start in 1979, ruim 25 jaar voor de gebeurtenissen in het eerste. Er is een relatie tussen personages te trekken en ook de locaties doen bekend aan maar bekendheid met seizoen 1 is geen vereiste. Het geweld komt ditmaal van de strijd tussen de lokale criminele familie Gerhardt en de maffia uit Kansas City die hun handel over willen nemen. Dat alleen al levert …
Lees meer
The Big Short
Actrice Margot Robbie (onder eigen naam, die van The Wolf of Wall Street) zit aan het begin van The Big Short in bad en legt uit wat subprime hypotheken zijn en wat going short betekent. Ik kan haar volgen, ondanks dat bad. Maar het wordt allengs complexer in dit vermakelijke maar ook pijnlijke verslag van de ondergang van de hypotheekmarkt in de VS en drie partijen die daarvan wisten te profiteren. Michael Burry (Christian Bale in een glansrol) is een excentrieke hedge fund manager bij Scion Capital. Hij draagt shorts en loopt op blote voeten, luistert naar death-metal (heel hard) …
Lees meer
Le tout nouveau testament
Luchtiger dan zijn meesterwerk (wat mij betreft, de filmkijker liet het afweten) Mr Nobody, maar qua thematiek en stijl zijn er veel overeenkomsten tussen deze films van Jaco van Dormael. Van Dormael is erg goed in het mengen van dagelijkse beslommeringen en een zekere banaliteit en een flink dosis surrealisme. Hier doet hij dat opnieuw. Benoît Poelvoorde is super als de schmierende, rancuneuze en vunzige God wiens dochter in opstand komt tegen de terreur van papa. In haar ogen is Vader een klootzak die aangepakt moet worden en ze zet zelf vast de sluizen open door alle sterfdata van …
Lees meer