Tag: fantasy
Pagina 1/3
The Rings of Power, seizoen 2
Ik had de hoop dat dit 2 seizoen wat meer urgentie uit zou stralen, dat er wat meer vaart in kwam, dat de inzet nog wat hoger was, de gevechten wat intenser, de dreiging wat groter. Verhaaltechnisch staat er immers meer op het spel. Sauron heeft zich gemeld met zijn plannen voor Middle-Earth, de ringen waarmee hij de bevolking aan zich wil onderwerpen moeten gesmeed worden. Maar nee. Seizoen 2 kabbelt al net zo als seizoen 1. Er is af en toe een eruptie maar over het algemeen is het een gezapige boel. Het helpt zeker niet dat Sauron …
Lees meer
Poor Things
Het begon met de Gouden Leeuw in Venetië, waarna er nog een stortvloed aan prijzen volgde voor de laatste film van wonderregisseur Yorgos Lanthimos. De lof is wat mij betreft terecht maar het blijft ook vreemd dat zo’n bizarre film – met vaak expliciete scènes en die een open blik en geest vereisen om hem echt te kunnen waarderen – zoveel bewondering heeft weten te oogsten. Deels komt dat omdat het filmpubliek al flink heeft kunnen wennen aan de wereld van Lanthimos. In films als Dogtooth, het door hem geproduceerde Attenberg, Alps, The Lobster, The Killing of …
Lees meer
The Lord of the Rings: The Rings of Power
Met de 1 miljard dollar die Amazon Studios erin heeft gepompt (voor twee seizoenen), is dit officieel het duurste tv-project dat ooit is gemaakt. Daarmee kwam ook direct de vraag: zou het wat zijn? Omdat het bedrijf van de rijkste man op aarde erachter zit, was de scepsis groot. Te commercieel, te gelikt. Bezos is bepaald geen Jackson. Ikzelf weet vrijwel niets van de hele Lord of the Rings saga, anders dan wat ik gezien heb in de drie films uit 2001-2003 en de Hobbit-verfilmingen. Dus hoe het zit met de First, Second en Third Age, de gebeurtenissen uit …
Lees meer
Beau is Afraid
Het lijkt erop dat Ari Aster in de klassieke valkuil is gevallen van de maker die succes heeft aan het begin van zijn carrière (Hereditary en Midsommar), vervolgens een grote pot met geld krijgt en carte blanche en daarna ten onder gaat in de zee van opties. Beau is Afraid is een veel te lange film die momenten van grootsheid afwisselt met totale mislukkingen. De film mist vooral een visie en, hoe cliché ook, een verhaal. Joaquin Phoenix is zoals altijd geweldig. Zijn Beau is bang, kwetsbaar, onzeker en met steeds een diep weggestopte woede die maar niet …
Lees meer
Giovanni Battista Piranesi
Op 9 november 1778 stierf Giovanni Battista Piranesi, de Italiaanse kunstenaar en architect die wordt beschouwd als de grootste graficus van zijn tijd. Zijn faam dankte hij in eerste instantie aan zijn Vedute di Roma, een serie etsen met indrukwekkende gezichten op de ruïnes en monumenten van Rome. Maar het zijn vooral Piranesi’s befaamde fantasieprenten over kerkers, de Carceri d’Invenzione, die ook nu nog enorm tot de verbeelding spreken. Escher was een groot bewonderaar. Toen hij in 1935 naar het Zwitserse Château-d’Oex verhuisde, hing hij een aantal prenten van Piranesi op in zijn atelier*. Alsof hij de herinnering aan zijn …
Lees meer
Gräns
Origineel sprookje over de heel goed ruikende Tina die duidelijk niet helemaal op haar plaats in de samenleving met haar uiterlijk van een Neanderthaler. Ze werkt als grenswacht ergens tussen Zweden en Noorwegen en ze is zo gevoelig dat ze het merkt als mensen een schuldgevoel hebben of iets te verbergen. Als de verdacht uitziende Vore haar passeert, worden haar vaardigheden voor het eerst uitgedaagd. De twee vinden elkaar en dat is het begin van een bizarre liefdesgeschiedenis. Gräns is een vervreemdende film omdat de hoofdpersonages duidelijk niet helemaal in deze wereld passen maar waarom precies niet wordt lang in …
Lees meer
Game of Thrones, seizoen 7 en 8
In een sessie van ongeveer 2 jaar heb ik de laatste seizoenen gezien. Het kwam er gewoon niet van om te kijken, hoeveel zin ik ook had in meer Westeros. Daardoor is alles wat gefragmenteerd binnen gekomen, mede ook door de vele publiciteit rond de serie. Wat recht overeind staat, is de pure kwaliteit van deze seizoenen. GoT was al die jaren al schitterend om te zien maar met name het laatste seizoen wordt er nog eens een schepje bovenop gegooid. Alles is spectaculair hier, van het acteerwerk en de kostuums tot de special effects en de score. Maar er …
Lees meer
De Relativiteit van Lone Sloane
Philippe Druillet, geboren op 28 juni 1944, staat bekend om zijn barokke tekeningen en bizarre sciencefictionverhalen. Na een paar jaar als fotograaf te hebben gewerkt, debuteerde hij in 1966 met Lone Sloane, le Mystère des Abîmes, een stripboek dat was geïnspireerd door Druillets favoriete schrijvers H.P. Lovecraft en A.E. van Vogt. Druillet zou later nog covers ontwerpen voor heruitgaven van Lovecrafts werk, en ook een aantal filmposters. Nadat Druillet zich in 1970 had aangesloten bij het Frans-Belgische striptijdschrift Pilote, werd zijn Lone Sloane-saga steeds flamboyanter. Zes verhalen werden in 1972 verzameld in Les six voyages …
Lees meer
Annihilation
Tijdens mijn werk bij Escher in Het Paleis kom ik regelmatig in aanraking met de twee Alice boeken van Lewis Carroll. Escher had groot respect voor de auteur en in zijn werk zijn veel overeenkomsten te vinden met Alice in Wonderland en Through the Looking Glass. Maar eigenlijk zijn er ook sterke overeenkomsten met deze nieuwe film van Alex Garland. Ook hier stapt een meisje een wonderlijke wereld binnen. Weliswaar niet door een spiegel maar in deze Shimmer is net als bij Carroll alles anders dan in de echte wereld. De man van deze Lena is eerder het gebied in …
Lees meer
American Gods, seizoen 1
Ik heb het boek van Neil Gaiman jaren geleden gelezen, maar bij het kijken van de verfilming helpt dat weinig. Ik ben het meeste vergeten. Wat ik wel weet is dat het een meeslepend verhaal is waarin je echter geregeld de draad kwijt raakt. In de serie is dat niet anders. Veel maakt het niet uit. Als goden zich gaan bemoeien met de dagelijkse levens van mensen wordt het altijd leuk. Zeker als de Oude God waar het allemaal om draait, gespeeld wordt door Ian McShane. De acteur is in de VS vooral bekend van Deadwood en Sexy Beast, maar …
Lees meer
Thor Ragnarok
Deze nieuwe Thor-film lijkt veel meer een spinoff van Guardians of the Galaxy dan van The Avengers of andere films uit het Marvel Cinematic Universe. Dat komt omdat Thor Ragnarok eenzelfde soort over the top humor en ironie heeft als de 2 Guardian films. Dat begint al met de grappige openingsscène en dat houdt niet meer op. Chris Hemsworth is prima als Thor en hij krijgt hier ook wat meer ruimte om grappig te zijn. Maar het zijn toch vooral de bijrollen die indruk maken, met voorop Tom Hiddleston (Loki), Mark Ruffalo (Hulk) en vooral Jeff Goldblum …
Lees meer
IFFR 2018
1 dag. Dat was het. Maar dan wel een goeie met 5 films. De 31e jan was van tevoren vrij willekeurig gekozen zonder dat ik wist wat er zou draaien. Het resultaat is dan ook wisselend, al sprong er een op voorhand uit vanwege het zwik Oscarnominaties dat Del Toro wist binnen te hengelen. Pororoca Op klaarlichte dag verdwijnt het 5,5 jaar oude dochtertje Maria van Cristina en Tudor Ionescu in een park in Boekarest. Vader let goed op maar toch is ze ineens weg. Als het Cristina niet langer lukt om haar man de schuld niet te geven vertrekt …
Lees meer
Mother!
De nieuwe Aronofsky is een film om te haten of om enorm te bewonderen. Er leek geen tussenweg als ik de recensies mocht geloven. Toch ervaar ik dat zelf wel zo. De film bevat alle elementen van een klassieke spookhuishorror en mixt die met wat Rosemary’s Baby. Ik moest ook sterk denken aan de bedelaars uit Luis Bunuel’s Viridiana en de belegeringen uit Night of the Living Dead en Assault on Precinct 13. Maar Aronofsky laat het daar niet bij. Hij trapt steeds harder op het gaspedaal en laat zijn heldin steeds verder afdalen in de hel, tot de apocalyps …
Lees meer
Game of Thrones, seizoen 6
GoT 6 is meer van hetzelfde. Dat klinkt niet best, maar in dit geval is dat vooral meer van het goede. De Starks vechten met de Boltons, Jon Snow wordt King in the North, Tyrion probeert Meereen te runnen terwijl Daenerys door Dothrakis gevangen wordt gehouden, de Tyrells staan tegenover de High Sparrow en Cersei verovert de troon als ze de Great Sept in de fik steekt, Sansa is verenigd met Jon Snow en doodt Ramsay, Daenerys doodt alle khals in Essos en neemt de leiding over van de Dothraki, gesteund door Olenna Tyrrell die een verbond heeft gesloten met …
Lees meer
Guardians of the Galaxy II
Ik vond m eigenlijk nog leuker dan deel I. Beide delen van GotG zijn een soort videoclips van 2 uur met een enorm hoog tempo, een hele trits aan one-liners, veel flauwe grappen en heel veel 70’s muziek. Dat begint al bij de heerlijke openingstitles van deel II waarin Groot danst op ELO’s Mr. Blue Sky terwijl zijn vrienden achter hem in gevecht zijn met een buitenissig ruimtemonster. Het verhaal navertellen heeft weinig zin. Het is zo buitenissig en zo vol energie dat woorden er geen recht aan doen. Verwacht geen hogere boodschappen of artistieke pretenties. Dit is popcornvermaak …
Lees meer
Game of Thrones, seizoen 5
Bigger, louder, bloodier. Seizoen 5 is het allemaal. En bekender. Ik wist al lang voordat ik het ook daadwerkelijk zag dat Jon Snow de pijp uit zou gaan. Dat komt door al die vooruitgesnelde trivia rondom de razend populaire show. GOT is ver gekomen sinds de aarzelende (qua publieksbereik, niet qua inhoud) start in 2011. Dat is natuurlijk terecht. Het is een supergoed gemaakt serie vol fascinerende personages, machtige gevechten, spannende intriges en een vleugje seks. Toch kabbelt dit spel ook wel af en toe. Zo hangt Daenerys wel erg lang rond in Mereen, kunnen de avonturen van Arya in Braavos me …
Lees meer
The Wailing
Ik heb horror, fantasy, religie en thriller als tags bij The Wailing gezet. Dit verhaal van mysterieuze gebeurtenissen in een Koreaans dorp overschrijdt genres en is zeldzaam intens. Toch heb ik er wat gemengde gevoelens over. Regisseur Na Hong-jin maakte eerder twee sterke films: The Chaser en The Yellow Sea. Ook die waren zeer intens maar met The Wailing zet hij nog een tandje bij. Wat de film zo aantrekkelijk maar ook enigszins frustrerend maakt, is de voortdurend schuivende focus. Nooit heb je als kijker het idee dat je begrijpt waar het heen gaat of hoe het nou echt zit. …
Lees meer
Le tout nouveau testament
Luchtiger dan zijn meesterwerk (wat mij betreft, de filmkijker liet het afweten) Mr Nobody, maar qua thematiek en stijl zijn er veel overeenkomsten tussen deze films van Jaco van Dormael. Van Dormael is erg goed in het mengen van dagelijkse beslommeringen en een zekere banaliteit en een flink dosis surrealisme. Hier doet hij dat opnieuw. Benoît Poelvoorde is super als de schmierende, rancuneuze en vunzige God wiens dochter in opstand komt tegen de terreur van papa. In haar ogen is Vader een klootzak die aangepakt moet worden en ze zet zelf vast de sluizen open door alle sterfdata van …
Lees meer
The Hobbit: The Battle of the Five Armies
Peter Jackson heeft geluisterd naar mijn klachten over deel 1 en deel 2. Daar had ik echt het gevoel dat het niet opschoot en kon ik die dwergen en Bilbo wel een schop onder hun kont geven terwijl ik ze toe riep: ‘Ga die berg bezetten, versla die draak en reclaim je kingdom. En vlug een beetje!’ Echt vlug gaat het nog steeds niet, maar er is in elk geval genoeg te beleven totdat het zover is. Tijdens het kijken was ik wel hardop aan het nadenken: 5 legers? Maar …
Lees meer
Game of Thrones, seizoen 4
Over seizoen 3 zei ik dat er een dodenleger was dat al aan het einde van seizoen 2 was aangekondigd, maar daarna eigenlijk niet meer te zien was. In dit 4e seizoen is dat nog steeds zo. Als ‘the evil that is growing in the dark‘, een zin die zo vaak in Lord of the Rings te horen was, is het steeds stilletjes aanwezig, zonder concreet in beeld te zijn. Het kwaad dat in de coulissen wacht totdat het juiste moment is aangebroken, is een krachtig stijlmiddel. Maar het kan …
Lees meer
The Grand Budapest Hotel
Misschien nog wel beter dan al die andere toppers van Wes Anderson. Rushmore blijft mijn favoriet maar deze komt dichtbij. Zoals altijd creëert Anderson een volledig kunstmatig universum dat toch volledig echt aan doet. Hij neemt zijn wereld volstrekt serieus waardoor je er als kijker gemakkelijk in mee kan gaan. Ditmaal is dit een fictief Oost-Europees land, in de jaren 30. Ik moest steeds denken aan het Syldavie van Herge, in het Kuifje album de Scepter van Ottokar. Anderson gaat ver in zijn kunstmatigheid en balanceert soms op de grens van slapstick, maar hij gaat er nooit overheen. Veel van …
Lees meer
Harry Potter and the Deathly Hallows
In twee zittingen gezien want de laatste 2 delen beslaan samen ruim 5 uur. Van die 5 uur hadden er best een paar geschrapt kunnen worden. Vooral deel 1 voelt als een lange opeenvolging van scenes die nergens naar toe lijken te gaan. De film is af en toe echt saai en dat had ik nog niet zo ervaren in de Potterserie. Deel 2 slaat juist, zeker bij de bestorming van Hogwarts, weer door naar de andere kant. Deze laatste delen hebben een hoog Lord of the Rings gehalte en ik verwacht elk moment een Orc of een Saruman. Groots …
Lees meer
The Hobbit: The Desolation of Smaug
Het is ook niet gauw goed. Zat ik bij de eerste film te klagen dat er in het eerste uur niets gebeurde, bij nummer 2 denk ik geregeld ‘kan het alsjeblieft wat minder allemaal!’ Zeker in IMAX 3D dendert deze lang uitgesponnen roadmovie over je heen. Waarbij de vraag of wel slim was dit verhaal over 3 films uit te smeren eigenlijk niet gesteld hoeft te worden. Hoewel Peter Jackson zich inmiddels ruimschoots bewezen heeft zal hij zichzelf ook geregeld afgevraagd hebben waaraan hij begonnen was. The Hobbit, zowel deel 1 als 2 en naar te verwachten ook deel 3, …
Lees meer