Tag: politiek
Pagina 1/4
The Diplomat, seizoen 2
In mijn stuk over seizoen 1 had ik het over een aantal amoureuze verwikkelingen die de personages bezig hielden, naast de vele politieke intriges. Het lijkt erop alsof de makers voor seizoen 2 hebben gedacht dat deze toch wat afleiden. Zo zijn Eidra Park en Stuart Heyford uit elkaar, wordt het contact tussen Kate en Hal Wyler nog koeler en is er van de toenadering tussen Kate en de Britse minister van Buitenlandse Zaken Austin Dennison weinig meer over. Dat komt deels ook omdat iedereen in shock is na het explosieve einde van seizoen 1. The Diplomat weeft een …
Lees meer
Slow Horses, seizoen 1, 2 en 3
De langzame paarden uit de titel (de serie is gebaseerd op boeken van Mick Herron) zijn MI5-agenten die ergens in het verleden geblunderd hebben en nu hun dagen slijten met kleine zaken in een afgelegen pand in Londen dat de toepasselijke naam Slough House heeft. Deze parkeerplek voor uitgerangeerde spionnen staat onder leiding van Jackson Lamb, een agent die erg goed was en nog steeds is maar geen zin meer heeft in al dat gedoe van intriges en spionage. Zijn motto is vooral: doe zo weinig mogelijk. Ondertussen schoffeert hij zijn team wanneer hij kan. Ze kunnen immers geen kant …
Lees meer
The Big Fix
Richard Dreyfuss was on a roll in de jaren 70, met kassuccessen als American Graffiti, Jaws en Close Encounters of the Third Kind achter zijn naam en een groot kritisch succes met The Goodbye Girl (waar hij als 30-jarige een Oscar voor won). Maar het leek erop alsof hij voorvoelde dat dit niet zo door kon gaan: het onderwerp van The Big Fix is een periode die voorbij is en nooit meer terugkomt. Dreyfuss is Moses Wine, een privédetective (of gumshoe, die mooie Amerikaanse vertaling) en een gescheiden vader die voortdurend te laat is met het betalen van alimentatie aan …
Lees meer
Oppenheimer
Een nieuwe Nolan is altijd een belevenis en in het geval van Oppenheimer is dat niet anders. Het is de eerste keer dat de regisseur zich waagt aan een biopic maar uiteindelijk staan de biografsche elementen in dienst van de thema’s die Christopher Nolan al zo lang fascineren: het manipuleren van tijd, non-lineaire verhaallijnen, de werking van het geheugen, realiteit versus illusie, identiteit versus perceptie, onderlinge vendetta’s en het zeer effectief inzetten van techniek om dit allemaal te visualiseren. Zijn baanbrekende werk heeft een grote invloed gehad op de verwachtingen van het publiek op het gebied van moderne cinema. Nolan …
Lees meer
1985
Net als bij Rampvlucht wordt ook elke aflevering in deze serie voorafgegaan door een soort disclaimer. Daarin staat dat dit een gedramatiseerd verhaal is rond een serie gebeurtenissen die wel echt plaats hebben gevonden. Dat zijn de terroristische activiteiten van de Bende van Nijvel, die in 1982, 1983 en 1985 een reeks moorden, inbraken, diefstallen en overvallen pleegde. 28 mensen werden vermoord en meer dan 40 ernstig verwond. De activiteiten van de bende worden hier in een bredere context gezet van een corrupte Rijkspolitie en een falende politiek. De Bende, de Rijkspolitie en de politiek waren echt (al zijn …
Lees meer
The Diplomat, seizoen 1
Ik was al een fan van Keri Russell, maar met haar rol als diplomate Kate Wyler stijgt ze nog verder in mijn achting. Russell is echt geweldig als de vrouw die tegen haar zin in de positie aanneemt als ambassadeur van de VS in Londen, nadat er bij een aanslag op een Brits oorlogsschip 60 doden zijn gevallen en premier Trowbridge niets liever wil dan wraak nemen. Aan Kate de taak om te manoeuvreren tussen de woedende Britten en de pragmatische Amerikanen die Rusland niet willen schofferen, maar ook hoofdverdachte Iran niet direct willen bombarderen. Ik ken Russell van haar …
Lees meer
Arnold
Voor deze in drie delen gesplitste serie over Arnold Schwarzeneggers leven, moet je in eerste instantie bereid zijn om 3 uur naar die man te kijken. Maar omdat hij zo’n fascinerend leven heeft geleid ben ik dat wel. Ook al is deze docu vooral een verering van Arnold en zijn grote plan om de wereld te veroveren. Dit is een hagiografie, de verbeelding van een mythe. Tegelijkertijd is Arnold vaak ook openhartig en komt hij over als een man die alles bereikt heeft maar ook eenzaam kan zijn. Als jongeman omarmde hij de commerciele Amerikaanse mythe, geholpen door zijn enorme …
Lees meer
Het jaar van Fortuyn
Het is vandaag twintig jaar geleden dat Pim Fortuyn werd vermoord op het Mediapark in Hilversum. Je kunt gerust stellen dat Nederland toen voorgoed veranderde. Zijn invloed, goed en kwaad, is tot op de dag van vandaag merkbaar. Het jaar van Fortuyn kijkt terug op de korte politieke carrière van Fortuyn met zijn dood als bruut slot daarvan. Het is een prachtserie, met drie acteerkannonnen als speerpunt. Jeroen Spitzenberger als Fortuyn, Ramsey Nasr als Ad Melkert en Fedja van Huêt als Mat Herben. Deze laatste is de verteller en, in de stijl van de Amerikaanse regisseur en scenarist Adam McKay …
Lees meer
BuZa
Deze vierdelige miniserie over de korte maar intense periode dat diplomaat Maarten Meinema minister van Buitenlandse Zaken is, lijdt aan hetzelfde euvel als The Chair. Hij is te kort. Net als die serie gaat het hier om een nieuwkomer op een hoge positie die binnen de kortste keren tot z’n nek in de problemen zit. Hier gaat het zelfs nog sneller: na dag 1 lijkt de situatie al hopeloos. Dat komt ook omdat deze Meinema niet bepaald de prins op het witte paard is en een flink lijk in zijn kast verborgen heeft. De serie racet van de ene …
Lees meer
In the Loop
Ik kende Armando Iannucci niet voordat ik The Death of Stalin zag, maar die film noopte mij eens wat verder in zijn carrière te duiken. The Thick of It en Veep (waar hij ook achter zat) heb ik niet gezien en dat gaat waarschijnlijk ook niet gebeuren. Maar een film moet kunnen. In the Loop is zijn speelfilmdebuut (een spin-off van The Thick of It) en alles wat The Death of Stalin zo goed maakt, zit hier al in. Een zwarte komedie over politiek gestuntel tijdens een diplomatieke botsing tussen de UK en de US, waarin incompetente machtswellustelingen besluiten …
Lees meer
The Death of Stalin
Charlie Chaplin en Ernst Lubitsch wisten al tijdens WOII dat een dictator maar het beste geparodieerd kan worden. The Great Dictator en To Be or Not to Be zijn vroege voorbeelden van een satire over een megalomaan leider van een totalitair regime. Woody Allen deed er met Bananas (over een fictieve Castro-achtige leider) nog een schepje bovenop. Ian McKellen schitterde in Richard III als fictieve fascistische jaren-dertigdictator. Een documentaire als The Autobiography of Nicolae Ceaușescu toont dat het soms niets eens nodig is om grappen te maken of absurde situaties te ensceneren. Het absurdisme ligt daarin voor het oprapen. …
Lees meer
Baron Noir, seizoen 1
In de stad hingen affiches waarop deze serie werd getypeerd als de Franse equivalent van House of Cards. Daar valt iets voor te zeggen. De zwarte baron is Philippe Rickwaert, een beroepspoliticus die zich met verve en ook met de nodige slachtoffers staande weet te houden in de politieke slangenkuil. Hij is burgemeester van Duinkerke maar heeft ook ambities voor een nationale rol. Tijdens de tussenrondes van de presidentsverkiezingen lijkt zijn politieke toekomst in duigen te vallen als zijn mentor, de linkse kandidaat Francis Laugier (Niels Arestrup, de maffiabaas uit Un prophète), hem opoffert om zijn verkiezing te …
Lees meer
Homeland, seizoen 8
Het laatste. En ook weer een van de beste. Homeland was altijd al actueel en spannend maar in dit laatste seizoen wordt er nog een schepje bovenop gegooid. Dat leidt met enige regelmaat tot een OMG-moment, soms meerdere malen binnen één aflevering. In dit slotseizoen draait het om de vredesdeal met de Taliban die een eind moet maken aan een strijd van 16 jaar. Een deal waarop veel mensen zitten te wachten maar ook een deal met veel tegenstanders. Immers, een deal betekent een nieuwe situatie en er zijn nou eenmaal veel mensen die liever alles bij het oude laten. …
Lees meer
A Very English Scandal
Hugh Grant laat zien dat hij toch best wel kan acteren. Hij is Jeremy Thorpe, de grote hoop van de Britse Liberalen in de jaren zestig. Klein probleem: hij was homo. En daar schaamde hij zich niet voor. Hij zoekt het gevaar bewust op en morrelt aan de grenzen van wat kan, en niet kan. Al kon er vooral veel niet, in een tijd dat homoseksualiteit nog strafbaar was. De affaire die hij beleeft met de jonge, nogal verwarde maar ook eerzuchtige Norman Josiffe (Ben Whishaw, de nieuwe Q in Skyfall en Spectre), vond plaats voor de Sexual …
Lees meer
Vice
Net als Darkest Hour het stervehikel was voor Gary Oldman, is Vice dat voor Christian Bale. Oscarmateriaal dit. Niet dat het de beste rollen van hun leven zijn, maar biografische films doen het nou eenmaal goed bij de gouden beeldjes. Maar waar Oldman won, moest Bale de prijs laten aan Rami Malek. Bij beide mannen staat er natuurlijk een sterke vrouw achter de ambities. Maar waar bij Churchill de ambitie altijd aanwezig was, moest die bij Dick Cheney wel even aangewakkerd worden. Maar als Dick eenmaal van de macht geproefd heeft, weet hij van geen ophouden. Als politiek …
Lees meer
Designated Survivor, seizoen 1
Het is een soort Dan Brown thriller, deze serie. De ene na de andere cliffhanger. Zoveel dat het eigenlijk teveel is. Je zou ermee willen stoppen, maar je wil toch weten hoe het af loopt. Het uitgangspunt is al vast intrigerend; de VS kennen al sinds de jaren ’60 het principe van de designated survivor. Die houdt zich tijdens belangrijke landelijke politieke events op een geheime locatie schuil, zodat hij of zij het dagelijks bestuur kan overnemen als er wat mis gaat. Het is een vervolg op de in 1947 geintroduceerde Presidential Succession Act. Daarin is precies vastgelegd hoe met …
Lees meer
Het verkiezingscircus
In Macfan 123 (maart/april 2016) had ik het over tech-CEO’s die geen afstand kunnen doen van de macht. En als het al gebeurt, is er meestal al lang een kroonprins in beeld die geruisloos de troon mag overnemen. Dat is op zich best logisch maar het ontneemt het publiek wel van een debat over de mogelijke richting van het bedrijf. In de politiek gaat dat heel anders. Zeker in de Amerikaanse. Het verkiezingscircus dat er mee gepaard gaat, is gevuld met onverwachte uitglijers, bizarre optredens en misplaatste opmerkingen. Het maakt de kandidaten tot een speelbal van de pers en …
Lees meer
Het Witte Huis
In oktober en november 1954 vond de eerste solotentoonstelling van Escher plaats in de Verenigde Staten, in de Whyte Gallery in Washington. Het initiatief daartoe werd genomen door de Amerikaan Charles Alldredge, die fan en verzamelaar was geworden na het lezen van artikelen over Escher in Time en Life in 1951. De twee begonnen een correspondentie en Alldredge ontwikkelde zich tot een soort manager van Eschers belangen in de VS. Na de succesvolle tentoonstelling in de Whyte Gallery kreeg hij het steeds drukker met het behartigen van die belangen. In 1956 kwam daar een flinke piekbelasting voor hem bij. Alldredge …
Lees meer
The Favourite
Barry Lyndon meets Monty Python. Heerlijke absurditeit aan het Britse hof begin 18e eeuw, waarin manipulatie, machtsmisbruik, seks, jaloezie, verraad en vulgariteiten de dagelijkse agenda bepalen. Koningin Anna is omgeven door clowns maar ze is ook een getraumatiseerde vrouw die overal buiten wordt gehouden en snakt naar liefde. Liefde die moet komen van haar belangrijkste adviseur Sarah Churchill en het nieuwe kamermeisje Abigail Masham. Die historische setting is voor regisseur Yorgos Lanthimos slechts een aanleiding om los te gaan op de absurditeit van de mens, net als in zijn vorige films. Kijk The Favourite dan ook niet om een goed …
Lees meer
House of Cards, UK
Mooi van eenvoud, vergeleken met de Amerikaanse remake. Het Britse politieke systeem is altijd vooral silly geweest, dat zie je nu ook wel weer met alle Brexitkolderiek, maar begin jaren 90 was het ook nog eens een stukje onschuldiger. Daar staat dan weer tegenover dat Francis Urquhart (Ian Richardson in de beste rol van zijn carrière), de Chief Whip voor de Conservatieve Partij, een stuk sluwer is dan Frank Underwood. Beiden komen weg met moord en beiden vechten zich een weg naar de top, maar Urquehart doet dat met een fascinerende onderkoeldheid en hij weet ook steeds twijfel te veroorzaken over …
Lees meer
Widows
Een publieksfilm van Steve McQueen. Althans, zo wordt ie wel genoemd. 12 Years a Slave won 3 Oscars dus eigenlijk was hij al een publieksfilmer, maar toch zijn er duidelijk verschillen. De misdaad als basismotief, inclusief de bijbehorende actiescenes maken Widows meer een publieksfilm. Ook is er ruimte voor seks en heeft hij met Liam Neeson in een van de hoofdrollen een acteur gecast die van publieksfilms met veel geweld zijn handelsmerk heeft gemaakt. Maar Widows is toch heel anders dan Taken en consorten. McQueen geeft veel ruimte aan karakterontwikkeling en kleine intieme scenes. Hij opent met een seksscène …
Lees meer
Homeland, seizoen 7
Ik heb wel eens gemopperd op Homeland in het verleden, over de iets te toevallige samenloop van omstandigheden of het gedrag van Carrie, en ook dit seizoen is niet perfect. Maar wat de serie ook deze keer weer zo fascinerend maakt is hoe dicht hij op de politieke werkelijkheid weet en durft te kruipen. Seizoen 7 komt direct achter de gebeurtenissen in 6 aan, met president Elizabeth Keane die een aanslag heeft overleefd en met harde hand orde op zaken wil stellen. Carrie is in eerste instantie een buitenstaander die voor haar dochter zou moeten zorgen maar teveel gedrild …
Lees meer
The Post
Het is een Steven Spielberg film dus kun je een degelijk, goedgemaakt, goed geacteerd, goed aangekleed, goed gefilmd en goed gescript resultaat verwachten. Klinkt saai wellicht maar dat is het toch eigenlijk nooit bij hem. Zeker niet met dit bronmateriaal. Ik ken de Washington Post vooral van de onthulling van Watergate door Woodward en Bernstein, maar een paar jaar daarvoor werd de eerste stap naar de journalistieke Olympus al gezet. In navolging van grote broer The New York Times publiceerde de Post in 1971 diverse artikelen die gebaseerd waren op de beruchte Pentagon Papers. Dit enorm gedetailleerde verslag van …
Lees meer
House of Cards, seizoen 5
De rek is er een beetje uit. Het vijfde seizoen is vaak niet te volgen en soms wordt het echt silly. Onderhoudend is het nog steeds maar veel details gaan aan me voorbij, dankzij het vaak niet te snappen politieke gedoe. Maar dan komt er weer iets uit de hoed waardoor je toch weer nieuwsgierig wordt en kijk ik toch weer uit naar seizoen 6. Frank Underwood heeft de verkiezingen verloren. Of toch niet? In de Amerikaanse politiek is veel mogelijk, zo blijkt. Het gedoe met exit polls, popular votes, swing states, gekissebis in de Senaat en het Huis van …
Lees meer