5/5 

De directe reden om de beste crimefilm van de jaren 90 te herzien was dat Irene m nog niet gezien had. Maar ik moet toegeven dat het vooral op mijn aandringen was. Ik heb Heat al vele malen gezien, maar nooit zal die allereerste keer overtroffen worden. In het filmhuis in Nijmegen, ergens in het voorjaar van 1996. Vol adrenaline snelde ik naar huis na afloop. Ik vond m toen schitterend en eigenlijk nog steeds.

Heat is een combi van een intelligent en gelaagd verhaal en een serie werkelijk zinderende actiescenes. De twee leads Al Pacino en Robert deNiro zijn als twee kanten van dezelfde medaille. Daaromheen cirkelen hun collegas en geliefden die net zo aan elkaar gespiegeld zijn. De kernscene in de diner waar ze elkaar voor het eerst ontmoeten is het zwaartepunt van de film. Na hun afscheid weet je dat dit slechts af kan lopen met de dood van deNiro, maar dat doet niets af aan het genieten van hoe dit drama tot een einde wordt gebracht. Een zeer ambitieuze film van 170 minuten die glorieus slaagt in het behalen van die ambities.