Nee, dit is geen Jason Bourne die in een nederlandse versie van een Ludlumboek verzeild is in de Russische hoofdstad. Dit Moscou is een wijk in Gent. Daar woont Matty, een 41-jarige moeder van twee tieners die een half jaar geleden is verlaten door haar man. Deze tekenleraar heeft een soort midlifecrisis die hij op wil lossen door verliefd te worden op een leerling. Matty wil hem terug, maar niet ten koste van alles.
Dan rijdt ze met haar auto tegen de truck van Johnny aan. Die staat in z’n recht, maar wordt door de in mannen teleurgestelde Matty hardhandig op z’n nummer gezet. Hij druipt af maar is wel gefascineerd geraakt door deze mooie zelfstandige vrouw die weliswaar 12 jaar ouder is maar die hem raakt zoals een vrouw nog nooit heeft gedaan. De twee komen tot elkaar, maar dan blijkt Johnny een niet zo’n best verleden met zijn ex te hebben.
Sterk geacteerde en mooi gemaakte film die een prachtige laag krijgt door de locatie-opnamen en vooral het Gentse dialect. De ondertitels zijn hard nodig, maar de film straalt zo’n authenticiteit uit dat je dat graag voor lief neemt. De op de loer liggende cliches worden vakkundig omzeild, vooral door het spel en het goed uitgewerkte script. Wel jammer dat de hobbel van Johnny’s verleden zo gemakkelijk genomen wordt, maar dat is dan ook het enige smetje.
Vorig jaar ook al zo genoten van Dagen zonder lief en dit is een nieuwe Vlaamse topper.