We zijn afgedaald de Canyon in. Het schilderij is met elke stap naar beneden meer tot leven gekomen. Om 4 uur opgestaan, 5 uur de bus genomen naar Yaki point en vandaar begon ons avontuur de diepte in. Onderin de ‘spleet die Grand Canyon heet’ bevindt zich Bright Angel Campground met bomen en een creek waar je fantastisch kunt afkoelen na een inspannende afdaling. Want dat was het. Al duurde onze tocht in totaal maar 3,5 uur, m’n knieën hadden het zwaar. +/- 12 km steil naar beneden eisen al snel hun tol.
Wel geweldig die variatie aan kleuren door het leeftijdverschil in lagen gesteente. De bovenste laag is 260 miljoen jaar oud hebben we ons laten vertellen, de bodem is 1800 miljoen jaar oud. (Hamvraag in deze: waar zijn de lagen van de afgelopen 260 miljoen jaar gebleven?)
Met de hele dag nog voor ons hebben we maar wat rondgehangen in en bij de creek. Daar is het het best vertoeven want het is gewoon te heet hier beneden. Zit je een beetje in je zwembroek tussen wat stenen voor je uit te staren naar het water dat over je heen rolt. Libelles die je vergezellen en visjes die het zout van je huid aflebberen. Heerlijk zo niks, zo tijd voor wat er werkelijk is om je heen. Een moederhert met bouncende bambi loopt langs je tent, maar zo idyllisch bleef het helaas niet. Met de ranger hebben we -op ons verzoek- een privé uitstapje gemaakt op zoek naar schorpioenen, want die schijnen hier veel rond te hangen. Met blacklight lichten ze fluoriserend geel op. Een pracht effect midden in de Canyon! Zonder blacklight zie je niets, alleen maar steen (en misschien is dat maar goed ook) 😉
Om 20.15 doen we een rondje, het is dan nog net niet donker, en ja hoor, in de paardenbak tellen we er gelijk 7. Zeven!! Ze zitten op rotsen te wachten op hun prooi. En rotsen, dat is eigenlijk alles dat hier is. En al behoren wij mensen gelukkig niet tot de favoriete dishes van de gemiddelde schorpioen, een ‘sting’ van zo’n beest is geen grapje, mochten we toevallig tussenbeiden komen rond etenstijd,
De bemoedigende woorden van de ranger: ‘…so many already, and it isn’t even totally dark yet…’
We zitten nu in de Phantom Ranch, een berghut vlakbij de campground waar je koffie en bier kunt krijgen. Dat is hier gelukkig ook, en daar ben ik meer dan blij om. Dan heb ik even rust voor we straks ons grootste avontuur tot nu toe aangaan: Sleep well, in the rocky dark, of the Grand Canyon….
[geo_mashup_map]