Ergens voorbij Paris en Montpellier liggen Fish Haven en Garden City. De een nog in Idaho, de ander al in Utah. Een ding hebben ze gemeen: allebei kijken ze uit over Bear Lake, een oneindig azuurblauw zoetwatermeer dat fel afsteekt tegen de saaibruine droge bergrand erachter. ‘The Wonder’ van Sonic Youth en ‘Aerodynamic’ van Daft Punk begeleiden ons langs het water terwijl we onze verbazing blijven uitspreken. Ik wil blijven. Skip Salt Lake, ik wil erin.
Halverwege slaan we af, het strand op. Net als vroeger in Oostvoorne, rij je hier tot aan de waterrand. Erik zoekt een WC op en ik hijs me in m’n badpak. Het water is heerlijk verkoelend met een zandbodem en harde wind in een gloeiende zon. Wat een combinatie! Ik zwem tegen de wind in, en blijf zo gelijk met m’n slippers. Geen stenen, geen algen, geen wier, alleen dat prachtige helderblauwe water en die vriendelijke bodem.
Het is moeilijk afscheid nemen, maar we gaan verder. In m’n badpak kruip ik achter het stuur en in gedachten zet ik een cirkel om Bear Lake op de kaart van USA. Het is cirkel nr. 3. Naast de chocolatefactory/ appelboomgaard in Capitol Reef en Antilope Canyon, is ook Bear Lake omgezet in een verlangen dat te groot is om de rug toe te keren.
Ik kom dus nog terug (en ik ben net weg).
[geo_mashup_map]