Salt Lake City: heilig centrum van de mormonen. Er is geen stad waar een vriendelijke glimlach zo gemakkelijk te wantrouwen is. Je kunt ze goed herkennen, de mormonen, met een bijbel onder de arm zien ze er allemaal zwaar steriel uit, in gesteven pakken, witte blouses, nette rokken, en met een goed geolied kapsel. Onberispelijk, dat is het woord. En dat straalt je tegemoet, hoeveel je ook op afstand blijft, en hoe lang je die ochtend zelf ook onder de douche hebt gestaan.
Met een Duits stel uit het hostel gaan we het tempelterrein op. In het
museum lezen we over Brigham Young die in de 19e eeuw zijn stok in de woestijn prikte en op die plek een granieten tempel liet bouwen. Het gebouw doet denken aan Disneyworld, wat de vraag oproept waarom Walt Disney zich liet inspireren door de Mormonen. We bekijken filmpjes van de huidige profeet die over brandende kwesties zijn licht laat schijnen. Verdeeld in categorieen, gaan wij voor de preekjes over ‘young men and women‘ en leren we over modesty (that starts with wearing the right clothes) en how young men can do the right thing (oa. follow the commandments and listen to your parents).
Er is ook een zuurstokzoete kinderafdeling ingericht met evenzo inspirerende clipjes en weer die associatie met Disney. Wanneer we genoeg gezien hebben en aanstalten maken te vertrekken, komen er twee onberispelijke jonge vrouwen op ons af, bijbel onder de arm en glimlach in de aanslag. We hebben een goed gesprek over vrijheid, openheid, diversiteit, uniciteit, ecclecticisme en kardamom, tot 1 van de twee haar geduld begint te verliezen en het gesprek afrondt.
We gaan naar buiten, naar het tabernakel waar we genieten we van een orgelconcert in verfijnde acoustiek en met een knallende
lichtshow. Ook het orgel krijgt na afloop een applausje van de organist.
Dan is het klaar. We verlaten eindelijk het tempelterrein, en Erik is daar ernstig aan toe.