Het is een soort Dan Brown thriller, deze serie. De ene na de andere cliffhanger. Zoveel dat het eigenlijk teveel is. Je zou ermee willen stoppen, maar je wil toch weten hoe het af loopt.
Het uitgangspunt is al vast intrigerend; de VS kennen al sinds de jaren ’60 het principe van de designated survivor. Die houdt zich tijdens belangrijke landelijke politieke events op een geheime locatie schuil, zodat hij of zij het dagelijks bestuur kan overnemen als er wat mis gaat. Het is een vervolg op de in 1947 geintroduceerde Presidential Succession Act. Daarin is precies vastgelegd hoe met de machtsopvolging zit, maar de DS werd bedacht om, in het geval van een terroristische aanslag waarbij ALLE regeringsleiders omkomen, ook iemand achter de hand te hebben.
Een zuiver hypothetische situatie zo lijkt het, maar in deze serie gebeurt dat natuurlijk toch. De minister van volkshuisvesting is het haasje. Deze bescheiden familieman Tom Kirkman wordt ineens gebombardeerd tot de machtigste man op aarde. Hij krijgt al snel de ene na de andere crisissituatie op zich afgegooid en moet er maar mee zien te dealen. Intussen is de FBI naarstig op zoek naar de daders.
Zoals gezegd, er zitten wat teveel crisissituaties in deze serie, maar toch blijf ik kijken. Dat ik dit doe is wel een compliment. 21 afleveringen lang wordt de boel op spanning gehouden. Met ook iets teveel cliches, maar uiteindelijk geeft dat niet.
Go Kirkman!