Billy Bob Thornton is Lorne Malvo, een sluwe manipulerende man die het leven van provinciale verzekeringsagent Lester Nygaard (Martin Freeman) volkomen overhoop haalt. Malvo is meedogenloos en de nerveuze en schichtige Lester is totaal geen partij voor hem. Toch is de crux van Fargo dat Lester die ingrepen van Malvo eigenlijk wel best vindt. Maar kan het wat minder bloederig?
Om te zeggen dat Fargo volledig geslaagd is gaat te ver. Het is een hommage aan een briljante film en in het treffen van de sfeer van het illustere voorbeeld is de serie zeker geslaagd. Maar qua verhaal en personages schort er wel wat. Het is meer een serie van aansprekende scenes dan dat de serie je met een allesomvattende spanningsboog meesleurt. In de kern is Fargo zelfs nogal plotloos. Alsof het een tegenwicht wil bieden aan al die plotzware series die we de laatste tijd zien.
Fargo speelt gedurende het hele seizoen een soort spel met de kijker: ergens naast de wereld in de film is er een parallelle wereld waarin de personages uit de serie ronddolen. Voortdurend denk je aan de film zonder een directe link te kunnen leggen. Het tempo is heerlijk traag en door de bizarre humor van Malvo valt er ook wat te lachen. Toch overheerst een gevoel van melancholie, vooral gepersonifieerd door agente Molly Solverson. Met haar honde-ogen, warmte en intelligentie vecht ze een vermoeiende strijd tegen de mannelijke domheid om haar heen.