Het blijft toch bijzonder hoe de makers van de serie al drie seizoenen lang de wereld van de film kunnen herscheppen, gevuld met personages die ook in de voorganger hadden kunnen zitten. In dit geval zijn dat de broers Ray en Emmit Stussy, Ray’s vriendin Nikki Swango, politievrouw Gloria Burgle, Emmit’s zakenpartner Sy Feltz en de sinistere zakenrelatie V.M. Varga. Deze personages draaien om elkaar heen in sneeuwgevulde plaatsjes als St. Cloud, Eden Valley en Eden Prairie.
Ray is een verslofte reclasseringsambtenaar die wil trouwen met ex-client Swango. In een voor het landschap ongeschikte knalrode Corvette rijdt hij naar zijn rijke broer Emmit om geld te lenen voor een ring. Die weigert, een ruzie volgt en in een typische Fargo-logica schakelt Ray de verkeerde man in om datgene bij zijn broer vandaan te halen waarop hij meent recht te hebben. Vanaf dan gaat alles mis. Het sterkste deel van dit seizoen zijn de scenes met Varga. Hij wordt gespeeld door David Thewliss en die maakt er een onvergetelijk personage van. Sinister, inderdaad, maar ook grappig, wereldvreemd, benaderbaar en meedogenloos. Allemaal tegelijk. Hij wandelt het leven van Emmit Stussy binnen en die komt daar niet meer bovenop. De Schot Ewan McGregor blijkt prima met het Minnesota dialect overweg te kunnen en zijn dubbelrol is een sterk staaltje acteren. Politievrouw Gloria (Carrie Coon, bekend van The Leftovers), is het centrale karakter maar ik vond Coon niet zo passen in de serie. Coon is mooi en ook wat ongenaakbaar en ondanks de tegenslag waar ze mee te maken krijgt wordt ze voor mijn gevoel nooit echt op de proef gesteld. Maar er blijft genoeg over in deze bijzondere serie die voortdurend de vraag stelt wat de zin is achter ons absurde bestaan. Hopelijk volgt er nog meer.