Hilarische en tegelijkertijd aangrijpende film van Mike Leigh, over de jong maar gelukkig getrouwde Wendy (Alison Steadman) en Andy (Jim Broadbent) en hun twee dochters Nicola en Natalie, die hemelsbreed van elkaar verschillen. Ze hebben het niet altijd makkelijk maar blijven altijd positief over hun kansen. Huisvrienden Patsy (Stephen Rea) en Audrey (een zeer grappige Timothy Spall) helpen niet bepaald om die kansen te verbeteren.
Leigh weet als geen ander humor en drama te verenigen, en ook hier weet hij me telkens te raken. Life Is Sweet bevat vele grappige scenes (waaronder de legendarisch slecht verlopen openingsavond van Audreys restaurant Regret Rien), en tegelijk houdt Leigh grip op de dramatische lijn. Een lijn die eindigt met een aangrijpende confrontatie tussen Wendy en haar neurotische, anorexische en fatalistische dochter Nicola.
Leigh heeft het moeilijk gehad in het Britse filmklimaat en heeft tussen zijn debuut Bleak Moments (1971) en High Hopes (1988) geen speelfilm kunnen maken. Het bleef bij een aantal tv-films en series. Hij is zelf dan ook een typische hoofdpersoon voor zijn eigen verhalen. Een man die positief en optimistisch blijft en zijn gevoel voor humor weet te behouden, ondanks problemen en tegenslagen.
Ook David Thewliss is aanwezig, als het vriendje (nou ja, hij is er alleen voor de sex) van Nicola. Een aantal jaar later zou hij een verpletterende indruk achter laten in een andere topper van Leigh: Naked.