We waren een lang weekend in Londen. Lang, maar toch te kort om echt ergens de tijd voor te nemen. Zo heb ik anderhalf uur rondgerend in Tate Modern met een volledig gebrek aan respect voor de getoonde kunst daar en met maar een missie: alles zien.
Een missie die gedoemd is te mislukken maar ‘one can at least try’. Ik bedacht dat mijn fotografische acties die haast maar eens moesten weerspiegelen, dus ik ben overgegaan op een favoriete techniek van me: motion blurring. Mijn jachtige blik versus de serene beeldhouwwerken en installaties in het museum.
Hier heb ik een paar voorbeelden bij elkaar gezet.
De fragiliteit van Giacometti’s werk wordt nog versterkt als de blik erop vluchtig is.
Deze zwijgzame meneer kwam ik tegen in het British Museum. Hij is een paar koppen groter dus ik schoot snel een foto en haastte me naar de Elgin Marbles.