3.5/5 

High on style, low on substance. De reputatie was de film al vooruitgesneld en visueel maakt Mandy het ook waar. Hallucinerend en trippy, met veel scenes die als levende schilderijen ogen. Een helletocht in spectaculaire kleuren.

Daar staat dan weer een doorsnee verhaal tegenover en een cult die eerder vermoeiend oogt dan gevaarlijk. De leider is vooral een triest figuur, geen man die je doet sidderen van angst of aan wiens voeten je jezelf wil werpen. Wel een mooie rol van Linus Roache die ik vorig jaar nog zo braaf de president terzijde zag staan in Homeland. Nicolas Cage is gemaakt voor dit soort rollen, wat de keus om voor hem te gaan ironisch genoeg juist wat braaf maakt.