Vanochtend kwam het licht. Gisteravond nog tot in den treure in de weer geweest met reisboeken en kaarten om -in het kader van onze reisagenda- de meest ultieme verbindingen bij elkaar te zoeken. Want elke dag hier ontdek je weer nieuwe dingen die je ook mee wilt nemen in je tocht. En ‘je’ dat ben ik en mijn religie is ‘en en’. Lastig, en dus ging ik maar slapen. Vanochtend in de douche was het ineens kristalhelder: Yosemite. Een halve dag reizen later zetten we ons tentje op tussen joekels van bomen en enorme rotsblokken. Om ons heen een vrolijke diversiteit aan squirrels. Een piepkleine kruipt achter een rots vlakbij. Wij blijven doodstil en kijken wat ie doet. Heel byzonder vinden we dat, dat we een soort huisdiertje hebben die voor ons mooi gaat zitten, en zich wast en schrobt in het zand, en als we dan geen reactie geven ploft ie ontspannen voor ons neer, of laat zien dat ie een nootje weet te vissen uit de grond.
In Israel heb ik ooit eens een strandwandeling gemaakt met een canadees en toen waren we helemaal in de ban van 2 zeeschelpen, voordat we aankwamen bij een strand dat er vol mee lag. Na twee dagen trok hij verder en liet een briefje achter met daarop: ‘like the two sea-shells that stop being special when they become twenty, perhaps days as well are better in twos’. Een mooie text, die al gauw net zo van toepassing bleek op onze nieuw verworven huisdieren. Na een uur zien we ze overal, en ze blijven….overal! Ze zijn de duiven in Amsterdam en de apen in Kathmandoe: eigenlijk een soort aimabele ratten.