4.5/5 

Schitterende psychologische thriller van Arthur Penn over een privé-detective Harry Moseby die de weggelopen tiener Delly moet zien te vinden. Wat begint als een routinezaak blijkt al snel een diepe put te worden waar Harry langzaam maar zeker steeds verder intuimelt. De titel verwijst naar het draagbare schaakspel dat Harry bij zich draagt om de tijd te doden. Hij laat een stelling zien waarin een speler volkomen overweldigd wordt door het eindspel met de torens van zijn tegenstander. Net als hij heeft Harry vaak geen idee wat er aan de hand is.

Penn zet Harry’s zoektocht naar Delly af tegen de botsingen met zijn ontrouwe vrouw en zijn innerlijke strijd om erachter te komen wie hij is en waarom hij doet wat hij doet. Harry lijkt qua kantoor en zelfpromotie nog op de klassieke private eye zoals Humphrey Bogart die portretteerde, maar in tegenstelling tot types als Sam Spade of Philip Marlowe wordt Harry geregeld overvallen door vertwijfeling. Hackmans vertolking lijkt erg op zijn rol als Harry Caul in Coppola’s The Conversation. Daarin leek hij ook een man die wist wat er aan de hand was maar uiteindelijk volkomen onwetend bleek.

Het vinden van Delly blijkt niet zo moeilijk, maar vanaf dat moment raakt Harry in al zijn zoektochten de draad kwijt. Net als de kijker. De plot valt met een aantal kijkbeurten wel te construeren, maar wat deze film zo sterk maakt is dat dit niet van belang is. Keer op keer doet Harry een ontdekking of ontmoet hij een nieuw personage dat licht op de situatie kan werpen. Maar hoe meer clues er zijn, de more clueless zowel Harry als de kijker wordt. Als er een film meer vragen oproept dan antwoorden geeft is het Night Moves wel. Alle gebeurtenissen en personages zijn met elkaar verbonden, maar hoe precies wordt nooit duidelijk. Des te meer reden om ‘m nog eens te gaan zien. Hollywood raakte in de jaren 70 verliefd op de paranoiathriller en een golf van neo-noirs overspoelde de theaters. Films als Klute, 3 Days of the Condor, All the President’s Men, The Conversation, Chinatown en The Long Goodbye getuigen daarvan. Night Moves sluit daarbij aan maar heeft een geheel eigen kijk het genre. Erg sterk script ook, vol met memorabele oneliners.

Debuutfilm overigens van Melanie Griffith en James Woods.

De trailer laat veel zien maar brengt je, net als de film zelf, niet dichter bij de oplossing.


Lees ook:

  • Night Moves Niet te verwarren met de film van Arthur Penn. De nachtelijke bewegingen in de film van Kelly Reichardt draaien om een dam. Een dam die...
  • The Suspected Death of a Minor In deze originele menging van poliziotteschi, giallo en comedy van multitalent Sergio Martino doet ene Paolo Germi onderzoek naar een serie brute moorden op tienerprostituees....
  • Rollerball Net als in het oude Rome is het hoofdthema van deze bombastische science-fictionfilm brood en spelen. In een ronde arena met daarin een uit een...