4.5/5 

William Friedkin’s Sorcerer was niet bepaald een boxoffice succes. Ook door critici werd de film niet binnengehaald als het nieuwe meesterwerk van de maker van The Exorcist en The French Connection. Maar bijna veertig jaar later durf ik Sorcerer wel onder Friedkins beste te scharen. Schitterend.

Sorcerer ging vlak na Star Wars in premiere. Het publiek liet zijn nihilistische en angstaanjagende visie op de nietsontziendheid van de mens links liggen en trok massaal naar het escapisme van het ruimte-epos van George Lucas. Sorcerer is een Hollywoodfilm, een samenwerking tussen Paramount en Universal zelfs, maar wat ik als kijker zie is mijlenver verwijderd van wat ik gewend ben van Tinseltown. Dat begint al met de proloog. De vier hoofdrolspelers worden elk geïntroduceerd in een eigen scene waarin duidelijk wordt hoe ze in het shithole Vera Cruz (Nicaragua) zijn beland. Jackie Scanlon (Roy Scheider), een gangster uit New Jersey die na moet vluchten voor een woedende concurrent, een Franse bankier die geen uitweg meer ziet voor zijn schuldeisers, een Palestijn die na een aanslag moet vluchten en een Mexicaanse huurmoordenaar voor wie de grond thuis ook te heet wordt. Vera Cruz is volledig afhankelijk van olie en net als in Nigeria het geval is moeten landschap en bevolking daarvoor wijken. Als de bron op een dag vlam vat is de enige manier om de vuurbal te stoppen het vernietigen van de schacht met nitroglycerine. Maar die blijkt nogal instabiel dus er worden vier gekken gezocht om het spul te vervoeren van de opslagplaats naar de oliebron. Een tocht van 200 mijl met 2 trucks, dwars door de jungle.

sorcerer2

Waarom de film Sorcerer heet wordt nooit echt duidelijk. Friedkin zelf schijnt gezegd te hebben dat het noodlot de magier is die de levens van de leads in handen heeft. Het is in elk geval een film van ongekend spannende scenes, als de trucks zich een weg moeten banen door schijnbaar onbegaanbaar terrein. Sorcerer is een remake van Le Salaire de la peur (The Wages of Fear) van Henri-Georges Clouzot. Dat is in mijn ogen nog steeds de iets betere film, maar Friedkin komt ver in het evenaren van de perfectie van de voorganger. Roy Scheider levert misschien wel zijn beste rol af als de langzaam gek wordende Scanlon.

Sorcerer is vooral een film over de klassieke strijd tussen mens en natuur. Waarbij Friedkin wel duidelijk maakt wie hier aan het langste eind trekt. Overweldigend mooie shots van de jungle maken de mannen daarin tot een willige prooi. Het doet me erg denken aan de films van Werner Herzog, waarin Klaus Kinski vecht tegen de elementen. Friedkin geeft me als kijker nauwelijks hoop op een goede afloop. Net genoeg om te blijven kijken, tot aan het bittere einde. Nihilistisch, dat zeker, maar erg goed gedaan. Prachtige muziek ook van Tangerine Dream.

sorcerer-p