4.5/5
Het is inmiddels 1982. Elizabeth en Philip Jennings zijn ervaren in het spelen op een paar schaakborden tegelijk, maar er komt er nog eentje bij. Puberende dochter Paige is bezig zichzelf te ontdekken, maar de richting die ze kiest verontrust pa en ma nogal. Intussen dreigt Paige gerecruteerd te worden door de KGB. Ze lijkt net zo onverzettelijk als haar moeder, dus zou het niets een tijd worden dat ze in haar voetsporen treedt? Die hardop gestelde vraag, gecombineerd met de argwaan van Paige jegens haar altijd schimmig opererende ouders, vormt de drijfveer van dit seizoen.Niet dat er geen ander gedoe is. De invasie van Afghanistan door de Russen is voor Elizabeth en Philip inmiddels een voortdurende bron van zorg. Ook krijgen de twee steeds meer moeite om al hun recruits in bedwang te houden, heeft Elizabeth heimwee naar het moederland en krijgt Philip meer twijfels over de nooit ophoudende stroom aan missies. FBI-secretaresse Martha dreigt te breken als de door haar geplaatste afluisterapparatuur ontdekt wordt. Philip moet alle zeilen bijzetten om haar in zijn grip te houden. Ook voedt zijn recruitering van CIA-dochter Kimmie de angst voor de toekomst van Paige. Intussen wordt er gespioneerd bij Northrop, komt de KGB-link met de Zuid-Afrikaanse anti-apartheidsbeweging naar boven, heeft agent Stan Beeman een lijntje met de Rezidentura, heeft diezelfde Stan het vooral ook moeilijk met zichzelf en probeert de gedeporteerde Nina in een Russische cel haar hachje te redden.
Wat ook dit seizoen zo sterk maakt, is de combinatie van een allesoverkoepelend conflict en de geopolitieke consequenties daarvan, met een sterk persoonlijk gevoelde laag. Je wordt ondergedompeld in die Koude Oorlog, het allesverzengende nationalisme en de paranoia die de grootmachten jegens elkaar voelen. Gevoed door een ijzersterke periodisering, van kleding, auto’s, apparatuur en interieurs tot tv-programma’s en muziek. Zo speelt Yazoo’s Upstairs at Eric’s een opvallende rol hier. In de strijd die de Jennings’ voeren tegen hun politieke tegenstanders staan ze zij aan zij, maar in hun houding ten opzichte van Paige recht tegenover elkaar. Zo is dit een serie met vele lagen en conflicten, van macro- tot microformaat.
Seizoen 3 eindigt met de beroemde Evil Empire speech van president Reagan, gehouden op 8 maart 1983. Daarin gaat Reagan voor de harde lijn. 5 jaar later gaf hij toe, na met Gorbachov tot overeenstemming te zijn gekomen over het terugdringen van het kernwapenarsenaal, dat Rusland niet Evil was. Althans, niet meer. Het lijkt nu iets uit een lang verleden maar gelukkig kunnen de makers van The Americans nog even vooruit met de verharding van het Amerikaanse-Russische conflict.