1 januari is een dag om uit te rusten, wat te wandelen en een makkelijk te verteren film te kijken. Met Pepijn en Boudewijn in de ochtend al naar Dinosaur en na het eten naar Junglebook gekeken. De late film werd The Bucket List.

Ik had er niet veel van verwacht maar hij was wel aardig. Voornamelijk omdat het altijd een genot is om naar Morgan Freeman en (vooral) Jack Nicholson te kijken. Naarmate hij ouder wordt laat Jack steeds meer van zijn ego varen om plaats te maken voor een flinke dosis zelfspot. Dat werkt in The Bucket List goed. Het verhaal is voorspelbaar en zit vol cliches, maar voor het samenspel tussen Morgan en Jack maakt dat niet zoveel uit.

Reblog this post [with Zemanta]