The Core

3/5 

Totaal ongeloofwaardige maar daardoor des te leukere sci-fi over een storing in de buitenkern van de aarde. Volgens de dynamotherie zal het aardmagnetisch veld dan verstoord worden wat er weer voor zal zorgen dat kompassen, navigatie-appatuur en allerlei andere computergestuurde systemen niet meer werken. En dat zou nog maar het begin zijn. Als het veld wegvalt zullen ook de vernietigende zonnewinden de aarde kunnen bereiken en daarmee alle leven verwoesten. Volgens de beste scenariotradities in dit soort films is er 1 geleerde die dit ontdekt en slechts op scepsis stuit als hij de alarmbellen luidt.

Maar uiteindelijk weet hij zijn regering te overtuigen en tesamen met een groepje gekke geleerden en een  crew van NASA vertrekken ze op een reis naar het het middelpunt van de aarde om de verstoorde kern weer op gang te brengen. Maar waarmee dan zul je zeggen? Nou, toevallig heeft een van de wetenschappers een straal ontdekt waarmee allerlei soorten gesteente in een oogwenk gesmolten kunnen worden. En omdat geld geen probleem is als de nood zo hoog is wordt er in noodtempo een schip omheen gebouwd.

The Core staat in de traditie van andere rampenfilms als Deep Impact en Armageddon. Maar uiteraard ook in de verfilmingen van Jules Verne’s Reis naar het middelpunt van de aarde, en reizen binnen de mens zelf in films als Fantastic Voyage. The Core werd destijds neergesabeld door de kritiek en als het gaat om geloofwaardigheid en originaliteit valt dit wel te snappen. Ook het feit dat hier een spaceshuttle bijna crasht zal niet meegeholpen helpen, omdat dit een tijd daarvoor echt gebeurd was. Maar juist omdat het zo totaal stupide is wordt het leuk. Er is geen actieheld van het type Stallone/Willis/Schwarzenegger te bekennen waardoor er steeds ruimte blijft voor relativering. De makers nemen zichzelf niet al te serieus en daardoor krijgt de film een soort campy uitstraling die erg goed werkt.