Ik heb genoten van de nieuwe Polanski. De regisseur kan als geen ander een thema en plot dat op het eerste gezicht wat afgezaagd is op een hoger plan trekken. Er valt ook wel wat aan te merken op het verhaal, maar als je dat doet ga je voorbij aan de ware prestatie van de filmmaker.
Ewan McGregor is de ghost writer, de auteur die ingehuurd wordt door de voormalige Britse premier Adam Lang (Pierce Brosnan) om diens memoires te schrijven. Nou ja, schrijven is een groot woord. Er ligt namelijk al een dik manuscript dat het werk is van Ewans voorganger. Deze McAra was dik bevriend met Lang maar spoelde op een dag dood aan op de kust van het eiland waar Lang zijn buitenverblijf heeft. De verdachte dood van de eerste ghost is een van de redenen waarom de tweede er niet zo’n zin in heeft.
Een andere is de reputatie van Lang en de recente politieke ontwikkelingen die deze nog verslechteren. Lang heeft altijd aan de leiband van de VS gelopen en steunde controversiële acties tijdens de Irak-oorlog, waaronder marteling (de parallel met Tony Blair ligt er uiteraard dik bovenop). Ewan is amper begonnen aan zijn opdracht als Lang door het tribunaal in Den Haag beschuldigd wordt van oorlogsmisdaden. Als de spanning binnen Langs intieme kring toeneemt begint de nieuwe ghost voorzichtig in Langs verleden te graven.
Polanski is volledig in control, hanteert bewust een traag tempo en haalt alles uit de plot wat erin zit. Prachtig camerawerk met een ingenieus gebruik van het kader (de groundsman bv die door de gordijnen in beeld komt), inventief gebruik van locaties en voorwerpen (de navigatiescene!) en goed geschreven dialogen.
McGregor en Brosnan zijn goed in hun rollen maar de absolute showstopper is Olivia Williams als Langs vrouw Ruth. Fenomenaal.