Ik heb meerdere malen hardop gelachen bij de avonturen van deze aanmodderfakker en het is ook een sterk thema voor een film. Een thema dat in de vorm van slackerfilms al flink uitgediept is in Amerikaanse cinema. In Nederland is het weinig gedaan. Gijs Naber heeft dat lethargische wel in zich en dat diept hij hier flink uit. Toch blijf ik met een onbevredigd gevoel achter.
Dat Thijs nu toch eindelijk eens in actie moet komen en wat van zijn 32-jarige leven moet maken is nogal een voor de hand liggende boodschap. Het einde kun je dus van verre aan zien komen. De manier waarop hij zijn dagen doorbrengt en een beetje halfslachtig in de val van een 16-jarige ambitieuze schone wordt gelokt, is wel sterk in beeld gebracht. Thijs sloft door zijn leven dat gevuld is met bier, hangen met zijn huisgenoot en af en toe een dienst bij de Mediamarkt (of zoiets). Zus Anniek Pfeiffer steelt de show met haar neuroses en pogingen hem van zijn slappe houding af te helpen.
Aanmodderfakker is de tweede film van Michiel ten Horn en de film is precies zo gestileerd als zijn debuut De ontmaagding van Eva van End. Ten Horn heeft een sterk oog voor visuals en beide films weten op dat vlak te boeien. Maar net als bij Eva leidt Aanmodderfakker onder een gebrek aan scherpte in het scenario. Veel dialogen hebben iets halfslachtigs en verhaalwendingen komen vaak zomaar uit de hoge hoed. Aanmodderfakker is een betere film door de sterke acteurs. Thijs is een eikel maar dat niet alleen. Hij heeft ook iets kwetsbaars en een zachte kant die soms naar boven komt. Naber speelt dat heel sterk.