Ik moest bij het vluchtig lezen van de recensies al snel denken aan Terence Malick’s Badlands. Daar zijn inderdaad overeenkomsten mee, maar veel minder wat betreft de inhoud dan wat betreft stijl.
Waar in Badlands de geliefden samen op de vlucht zijn voor de wet zijn ze hier gescheiden van elkaar. Bob (de altijd uitstekende Casey Affleck) zit in de gevangenis, terwijl Ruth hun dochter op de wereld zet en opvoedt. De twee verlangen naar elkaar maar kunnen (mogen) elkaar niet krijgen. Wat de film zo sterkt maakt is niet zozeer het verhaal maar de warme sfeer, het schitterende camerawerk en het natuurlijke en terughoudende acteren. Ain’t Them Bodies Saints is een ode aan Texas en aan de liefde. Ouderwets misschien maar o zo smaakvol.