Nauwelijks bekomen van ons avontuur van gisteren pakken we snel onze boel weer in en vertrekken we naar Centennial. We hebben honger. In the friendly store (‘because nice matters’) eten we omelet met tomaat en drinken koffie dat geserveerd wordt door een dame op leeftijd met trillende handen. Het is full house in de diner, waar een enorme kok met dikke lippen en een bril zijn eigen fantastische systeem erop na houdt in de keuken.
Met een bodem in onze maag rijden we door naar Cheyenne. Het is tijd voor de Frontier Days, HET jaarlijkse rodeo festijn van America. Dreigende borden verwelkomen ons in deze stad met 50.000 inwoners: ‘use caution, heavy pedestrian traffic’.
In dit Republikeinse bolwerk zien we overal cowboys en cowgirls. Mannen in gloednieuwe wrangler spijkerbroek, hoog opgetrokken en vastgezet met een prairie-riem, groot en zichtbaar. Hun blokjesblouse erin gestopt en opvallende boots onder de pijpen vandaan. De billen vaak plat en ze waggelen een beetje, net als George Bush. Op het hoofd uiteraard de fameuze cowboyhoed met opkrullende zijkanten en een diepe gleuf in het midden. De zonnebril kan daar bovenop, en de hoed gaat nooit af, ook niet tijdens het eten. Ik moet vaak aan Victoria Beckham denken, met al die bijpassende items, waar zo goed over is nagedacht.
Bij de dames dezelfde verschijnselen, alleen wisselt de broek daar nog weleens met een kort spijkerrokje. Veel dames zijn goed gevuld (en waggelen dus ook een beetje). Een totaal eigen subcultuur, boeiend!! Morgen meer.
[geo_mashup_map]