De Oscar-uitreiking komende zondagnacht biedt voer voor speculatie. Geheide winnaars zijn er nooit, ondanks eerder behaalde onderscheidingen bij de Golden Globes, Bafta’s of andere filmprijzen. Ik kijk vooruit en waag me toch aan een voorspelling.

Een duidelijke spekkoper is er op voorhand in elk geval wel. ABC, de zender die de uitreiking live uitzendt, heeft een recordaantal commercials verkocht. Een dertigsecondenspotje kost 1,95 miljoen dollar. De winst voor ABC tijdens de drie uur durende Oscaravond kan oplopen tot 100 miljoen dollar. De commercials verkopen altijd goed omdat de uitzending live is: kijkers kunnen niet doorspoelen. Hun aantal is al een paar jaar stijgende en zou dit jaar de 50 miljoen kunnen halen. Het dieptepunt lag in 2008: 32 miljoen. Het record dateert uit 1998 toen Titanic de grote winnaar was: 57 miljoen kijkers. De andere grote winnaars zijn reclamebedrijven, PR-adviseurs en lobbyisten. Hollywoodstudio’s leggen elk jaar grof geld op tafel om hun films onder de aandacht van het publiek en onder die van de 6000 Academy-leden te krijgen. Dat bedrag overstijgt zelfs de 100 miljoen dollar van ABC, al zijn precieze berekeningen lastig te maken.

Van de acht genomineerde films in de categorie ‘beste film’ zijn er twee duidelijk favoriet. Boyhood won eerder al de Golden Globe en de Britse filmprijs Bafta. Birdman was favoriet bij de vakgenoten in de PGA (producenten), SAG (acteurs) en DGA (regisseurs). De regisseurs van beide films zijn ook genomineerd in die categorie. Lang was het zo dat de Oscar voor beste film ook een prijs betekende voor de regisseur daarvan. Maar die logica heeft de jury de laatste jaren laten vallen. Het zou wel eens op stuivertje wisselen uit kunnen lopen: de ene favoriet wordt beste film, de andere krijgt de prijs voor beste regisseur. Mijn voorspelling: Boyhood wint beste film, Birdman-regisseur Alejandro G. Inarritu krijgt een Oscar voor beste regisseur.

ALS en Alzheimer

Bij de beste acteurs is de voorspelling gedaan aan de hand van een gedeelde eigenschap: zowel de vrouwelijke als de mannelijke favoriet is een personage dat een handicap heeft. De leden van de Academy of Motion Picture Arts and Sciences, zoals de Oscarclub officieel heet, zijn dol op fysiek veeleisende rollen. Julianne Moore krijgt in Still, Alice de ziekte van Alzheimer. Eddie Redmayne is in The Theory of Everything wetenschapper Stephen Hawking die aan de spierziekte ALS lijdt. Moore verdient de prijs, al is dat vooral op basis van eerdere prestaties. Ze rijgt de ene sterke rol aan de andere: haar rol in Still Alice is al haar vijfde nominatie maar ze wacht nog steeds op de eerste winst. Redmayne zou het af moeten leggen tegen Michael Keaton. Zijn prestatie in Birdman is niet alleen inhoudelijk sterk maar werkt ook op carrière-overspannend niveau.

Nederland blaast dit jaar een heel klein deuntje mee. A Single Life is genomineerd in de categorie ‘beste korte animatiefilm’. De laatste Nederlandse winnaar was voor diezelfde categorie. Michael Dudok de Wit won in 2001 met Father & Daughter. De laatste keer dat Nederland een Oscar voor beste niet-Engelstalige film won, was in 1998 voor Karakter.

Konijnen in de spotlights

Verliezers zijn er in elk geval wel. In elke categorie staan er vier tegenover die ene gelukkige. Genomineerd zijn is prachtig, dat hoort elke acteur te zeggen. Maar in de praktijk veroorzaken de Oscars vooral veel stress bij de mooi geklede en immer lachende Hollywoodsterren. Hun succes is vluchtig en een hoogtepunt wordt bijna altijd gevolgd door een verlies aan status en bekendheid. Als konijnen in de spotlights zitten ze in de zaal, wachtend op het oordeel van de jury. Manmoedig slikken de verliezers hun nederlaag en klappen ze voor de concurrent. Van binnen vloekend, wetend dat het wel eens jaren kan duren voordat er weer een nominatie volgt. De niet-genomineerden balen van het missen ervan en hopen op nieuwe kansen. Ondanks het besef dat verlies veel realistischer is dan winst.

De echte lol valt thuis op de bank te beleven. Vrij van stress kijken filmliefhebbers naar al die aapjes in dure jurken en smokings die hardop lachen als ze door presentator Neil Patrick Harris op de hak genomen worden. Speurend naar tekenen van teleurstelling op de gezichten van de verliezers neemt de bankzitter nog een biertje en doet een greep in de borrelnootjes. Smartphone bij de hand om opmerkingen van leedvermaak de sociale ether in te sturen.