Dr. No

4/5 

Ik moest tot mijn schrik bekennen dat ik de eerste Bondfilm nooit gezien heb. Althans niet in zijn geheel. Uiteraard wel de iconische scene met Ursula Andress die als een moderne Venus van Botticelli oprijst uit de zee. Ook heb ik wat losse scenes gezien met Bonds Chinese tegenstander die zich teruggetrokken heeft op een eiland in de  Caribbean. Maar daar bleek het dus bij te zijn gebleven.

Wat opvalt aan Dr. No is het krachtmens dat Bond in deze film (nog) is. In de versie van Sean Connery is hij fysiek zeer fit, heeft hij weinig compassie met tegenstanders en is er nauwelijks ruimte voor een kwinkslag. Dat zou 2 jaar later in Goldfinger al anders zijn, en tegen de tijd dat Roger Moore zijn intrede maakt is weinig meer van het beeld van de ruwe bolster met een license to kill over.

Dr. No voelt al direct als een  Bondfilm, zij het in een veel kalere vorm dan de vele vervolgen. Connery heeft geen gadgets om hem te helpen en de plot is nogal rechtdoorzee. Maar het is een prima film met een ijzersterke Connery. Het is wel te begrijpen dat het publiek deze onbekende acteur direct in de armen sloot bij de release in 1962.