De mens zou geboren zijn met een half promille alcohol te weinig in het bloed, zo beweert een Noorse wetenschapper. Daarom moet dat tekort elke dag aangevuld worden. Dan ben je meer jezelf: ontspannen maar ook energiek, grappiger en met meer bravoure. Tijdens een etentje met vier vrienden, allemaal leraar aan dezelfde middelbare school, komt dit aan bod en de mannen besluiten om deze theorie eens te gaan testen. Vooral bij Martin (Mads Mikkelsen, die zoals altijd uitstekend is), een uitgebluste docent geschiedenis die vervreemd is geraakt van zijn gezin en van zijn leerlingen, raakt dit besluit een snaar. De mannen spiegelen zich aan Ernest Hemingway die ook elke dag dronk, maar ’s avonds stopte. Maar waar Hemingway er zijn creativiteit mee aan kon zwengelen op zijn afgelegen schrijfplekken, is een middelbare school een geheel andere omgeving. Je voelt al snel aan dat dit problemen op gaat leveren, en dat gebeurt dan ook.
Regisseur Tomas Vinterberg verkent de grens tussen een ontspannen drankje en de bijbehorende lichte roes en het moment dat de drinker over de rand tuimelt en alle decorum verliest. Alcohol is geaccepteerd in onze maatschappij, maar iedereen weet wel zo ongeveer waar de grens ligt. Deze vier mannen gaan te ver en moeten dat bekopen. Druk eindigde hoog in de jaarlijstjes, maar is in feite een heel belerende film. Natuurlijk is het leuk om te zien dat de mannen zoveel lol met elkaar hebben en natuurlijk krijg je dan zelf ook zin in alcohol. Maar dan komt de les: ‘drank maakt meer kapot dan je lief is’ en ‘geniet, maar drink met mate’. Daarmee wordt de film bijna een reclamespot van SIRE. Gelukkig is er ook een ander thema te vinden: mannen met een midlifecrisis die niet weten hoe ze verder moeten. De drank maakt dat ze even niet aan deze crisis hoeven te denken, maar uiteraard keert die keihard terug. Vinterberg eindigt zijn film met een bijna orgastische uitspatting van afgestudeerde leerlingen en een uitbundig dansende Mikkelsen die zijn les heeft geleerd. Een scène die niet zozeer over drank gaat maar over hervonden levenslust. Daarmee krijgt de film toch een passend (en knallend) slot.