Het meisje met het rode haar

4/5 

Het is 4 mei en dus kijk ik naar een Nederlandse oorlogsfilm. Toen Het meisje met het rode haar werd gemaakt was hoofdrolspeelster Renee Soutendijk op het toppunt van haar roem. Ze had net Spetters gemaakt, Paul Verhoevens controversiële film over losgeslagen jongeren in het keurige en burgerlijke Maassluis, en hierna volgden Van de koele meren des doods en De vierde man (opnieuw Verhoeven). En dan was ze ook nog te zien in het immens populaire ‘Zeg ‘ns Aah’. Qua acteren zocht Soutendijk in deze periode alle uitersten op, maar haar rol als Hannie Schaft is juist een zeer beheerste.

Net als de hoofdrol is ook de rest van de film een toonbeeld van terughoudendheid. Regisseur Ben Verbong vertelt het verhaal (een bewerking van het boek van Theun de Vries) van de rechtenstudente die betrokken raakt bij het verzet en uitgroeit tot een van de meest actieve activisten met een minimum aan dialogen, een kale mise-en-scene en in zwartwit. Al blijft het rood van haar haren zichtbaar, voor zover dat kon met de beperkte technieken van toen. Coppola zou het 2 jaar later ook doen met het aquarium in Rumble Fish en het beroemdste voorbeeld is uiteraard Spielbergs Schindlers List, waar het rode jasje van het meisje afsteekt tegen de ellende om haar heen.

Mooie muziek ook, van de Italiaanse componist Nicola Piovani.