Hoewel de film tot de grootste flops ooit gerekend schijnt te kunnen worden, bezoekers massaal wegbleven en ook de kritiek niet mals was heb ik uitermate genoten van John Carter, Man from Mars.
De belangrijkste plus daarin is de mate waarin de makers de enorme bak aan special effects hebben weten te combineren met een ouderwets aanvoelend avonturenverhaal. Dat zich weliswaar op Mars afspeelt maar elementen uit oude serials (met voorop Flash Gordon), een serie als Frank Buck (waar ik echt voor ging zitten toen ik 12 was) en uiteraard de Indiana Jones films uitstekend weet te vertalen naar deze tijd. Denk Avatar maar dan wat mij betreft nog wat beter. John Carter is dan ook meer een western of een avonturenfilm a la Conan dan een modern science-fictionverhaal waarin hypermoderne technologie ouderwetse man-tegen-mangevechten overbodig maakt. Al te nauwkeurige bestudering van de plot is niet aan te raden, daarvoor gebeurt er teveel waar je je vragen bij kan stellen, maar zolang dat achterwege blijft biedt de film volop ouderwets vermaak. John Carter is gewoon fun, en dat is een element dat er nog wel eens bij in wil schieten als er met budgetten van 200 miljoen dollar gesmeten wordt.
Oh ja. Mark Strong is er weer. En guess what? Hij is weer eens de slechterik.
Oh ja 2. Leuk om Ciarán Hinds en James Purefoy, respectievelijk Julius Caesar en Mark Anthony uit de serie Rome, hun buddiegebeuren hier zien te herhalen. Daar zullen ze zelf ook vast lol in gehad hebben.