4.5/5 

Deze melancholische eiland-idylle speelt zich af in 1965 maar zoals meestal het geval is bij films van Wes Anderson is dat jaartal in feite volkomen irrelevant. Het universum van de zeer inventieve regisseur is er een dat volkomen bij elkaar gefabuleerd is, zowel qua tijd als plaats. Dat maakt het zo heerlijk erin te duiken. Alles is hier anders en tegelijk kun je je er volkomen mee identificeren omdat Anderson wel precies weet hoever hij kan gaan in zijn fantasie.

Net als al zijn andere films is Moonrise Kingdom een film over transities en existentiële fases in het leven van de personages. Hier zijn dat Sam en Suzy, twee 12-jarigen die een eerste romance beleven maar geconfronteerd worden met een grotemensenwereld die in hun geluk een bedreiging ziet voor eigen verworvenheden en dat botst met ‘volwassen’ normen en waarden. Moonrise Kingdom is een kinderfilm maar dan op eenzelfde manier als zijn andere films: de blik van een kind is die waarmee hij naar zijn personages en naar de wereld kijkt maar het is een blik van een kind dat zich bewust is van de gevaren en bedreigingen van ouder worden. Anderson gaat nooit voor de expliciete lach maar onder die strenge blikken en kinderwijsheden zit veel humor verborgen. Bitterzoet is het woord dat bij de film maar eigenlijk bij Andersons hele oeuvre past. Een zeldzame kwaliteit die hij echter keer op keer weet te bereiken.

Lees ook:

  • The Hobbit: An Unexpected Journey De opening van The Hobbit was prima, maar toen ik daarna anderhalf uur naar een groep dwergen, een niet geïnteresseerde Bilbo Baggins en een beminnelijk...
  • Kingdom of Heaven Ridley Scott’s Kingdom of Heaven is wellicht een wat belerende en lang niet altijd accurate geschiedenisles, maar wel een les die met veel bravoure en...
  • Harry Potter and the Prisoner of Azkaban En inderdaad. Deel 3 is veel beter dan delen 1 en 2. Dat hangt niet zozeer van het bronmateriaal af maar vooral van de regisseur....