Erg leuke documentaire over opkomst en ondergang van de Australische genrecinema, de zogenaamde ozploitation. Het blijkt dat er veel meer films down under gemaakt zijn dan alleen die van Peter Weir, Nicolas Roeg en George Miller (Mad Max). Dat we er hier niet veel van weten is overigens niet zo gek. Het meeste is echt bagger. Maar dat maakt het kijken naar deze docu alleen maar leuker. De borsten en billen vliegen je om de oren, en het bloed schiet werkelijk alle kanten uit. Quentin Tarantino geeft met aanstekelijk enthousiasme commentaar op een aantal ‘klassiekers’, en als kijker ga je bijna geloven dat het echt onterecht is dat je er nog nooit van gehoord hebt.

Not Quite Hollywood is een film voor fans en doet er alles aan het hen naar de zin te maken. Het tempo is moordend en de schreeuwerige typografie past perfect bij de materie. De makers hebben talloze regisseurs, acteurs en producenten op weten te sporen, en die vertellen met liefde over een tijd waarin nog alles geoorloofd was. De namen van de 3 onderdelen waarin de film is verdeeld geven een goed beeld van de inhoud: Ockers, Knockers, Pubes & Tubes, Comatose Killers and Outback Chillers en High Octane Disasters and Kung Fu Masters.

Voor mij was het in elk geval een openbaring om de andere films te zien die acteurs uit de Mad Max films hebben gemaakt. Een film om nog eens vaker te zien, liefst met een groep vrienden en een krat bier bij de hand.
En voor wie wil weten wie dat ene meisje op de BMX is…

Reblog this post [with Zemanta]