4.5/5
Het is vreemd om te zeggen over een film waarin zoveel keihard geweld voor komt en waarin dood en verderf altijd aanwezig zijn, maar er hangt een soort mystieke sfeer in Sicario. Zen bijna. Dat komt omdat er nauwelijks gehandeld wordt. Zeker niet door FBI-agente Kate Macer (Emily Blunt). Zij is vooral waarnemer in de jacht op een grote Mexicaanse drugsbaas. In die jacht zit nog wel wat actie maar jegens de strijd tegen de drugshandel in het algemeen nemen Matt Graver (Josh Brolin) en zijn team vooral een fatalistische houding aan. Er is nauwelijks iets tegen te doen en als je hier al iets wilt bereiken dan moet je net zo verdorven zijn als je tegenstanders. Voor idealistische en naar de wet werkende types als Blunt is hier geen plaats. Het is een nihilistische boodschap maar ik denk dat Sicario daarmee wel de spijker op z’n kop slaat.Denis Villeneuve bewijst zich opnieuw als een van de meest originele regisseurs in Hollywood, die zijn niet bepaald rooskleurige verhalen toch steeds van de grond weet te krijgen. Sicario is zowel deprimerend als wonderschoon. Dat laatste komt door de prachtige cinematografie van Roger Deakins die zijn camera laat glijden over zijn personages en de landschappen. Hij wisselt registrerende helicoptershots (al kan het ook een drone zijn geweest) af met zeer close gefilmde beelden, waardoor je echt in het verhaal gezogen wordt. Er zit een lange scene is met nachtkijkers die bijzonder effectief is in het neerzetten van een gevaarlijke maar ook vol testosteron geladen sfeer.
In stijl en ook wel wat qua materie lijkt Sicario wel op Zero Dark Thirty. Ook daar is een vrouw met morele principes het centrum, maar hoewel deze Maya (Jessica Chastain) grote moeite heeft met de schuivende grenzen in de strijd tegen het terrorisme, neemt ze wel het heft in handen in de zoektocht naar Osama Bin Laden. Kate Macer blijft een passagier tijdens deze rit naar de hel. Een rit die geleid wordt door een man die alle menselijkheid overboord heeft gezet. Deze Alejandro is een ‘externe adviseur’, wat vooral betekent dat hij zich van niemand wat aan hoeft te trekken. Hij blijkt een sterke persoonlijke drijfveer te hebben. Het is een fantastische rol van Benicio Del Toro, een acteur die toch al zo ondoorgrondelijk over kan komen en hier werkelijk ijzingwekkend is. Tegelijk zit er ergens nog wel een hart, wat zich verraadt in zijn contact met Macer.
De passieve rol van Macer vind ik zelf het zwakste punt van de film. Het is frusterend om een hoofdpersonage te hebben dat eigenlijk vooral toeschouwer is. De keus is echter te rechtvaardigen omdat het volgens mij recht doet aan de werkelijkheid. Mensen als Kate Macer kunnen, ondanks hun skills, weinig verrichten in deze oorlog. Alejandro eindigt met een advies aan Kate: “You should move to a small town, somewhere the rule of law still exists. You will not survive here. You are not a wolf, and this is a land of wolves now.”