Je kunt jezelf natuurlijk afvragen waarom er een serie over het leven van een pornoster is gemaakt. Als er iets symbool staat voor nihilisme, afstomping en leegheid is het wel de porno-industrie, zou je zeggen. Toch is SuperSex verrassend onderhoudend en weet de serie ook nog eens iets te zeggen over de verwachtingen van het leven en het verschil tussen seks en liefde. Dat lukt omdat het leven van Rocco Siffredi hoogstens het uitgangspunt is voor een fabel over een jongen van het platteland die naar de grote stad gaat om zichzelf te ontdekken.
Het leven van Rocco Siffredi (Alessandro Borghi) wordt verteld in een flashback, vlak voordat hij het podium betreedt voor een persconferentie in Parijs in 2004. Rocco is omringd door adorerende fans en hij is de ster waarom alles draait. Ondanks zijn roem en de ongewone verlangens die hem drijven, is hij misschien wel de verstandigste persoon in deze wereld. Hij groeit op als Rocco Tano in een Italiaans kuststadje in een arm gezin met een aantal broers. Waaronder een gehandicapte en een halfbroer die hij adoreert. Maar deze Tommaso is niet de gezondste persoon om mee om te gaan, want hij is niet alleen gewelddadig, manipulatief en crimineel maar hij heeft ook zeer vrouwonvriendelijke opvattingen die hij al op jonge leeftijd aan Rocco doorgeeft. Als die op straat een pornografisch tijdschrift vindt van superheld SuperSex, een man die zijn kracht haalt uit zijn kruis, heeft Rocco zijn doel gevonden. De makers van deze serie maken van hem ook een superheld en vanaf dat moment loopt hij zijn lul achterna, net als zijn voorbeeld. Dat klinkt heel banaal maar die lul is hoogstens een instrument in een verhaal dat meer te maken heeft met familiebanden, homofobie, (giftige) mannelijkheid en zelfontdekking dan met de porno-industrie zelf.
Rocco vlucht naar Parijs samen met Tommaso en diens vriendin Lucia, een vrouw die hij al net zo adoreert maar die door zijn broer al snel aangezet wordt tot prostitutie. Dat feit, en dat Lucia daarin meegaat, is een van de eerste stappen van Rocco in het begrijpen wat liefde is. Al snel wordt hij door Tommaso meegenomen naar de hoeren en naar seksclubs en daar voelt Rocco zich al snel helemaal thuis. Hij dompelt zich erin onder en wandelt op die manier ook de porno-industrie in. Daar wordt hij al snel een ster. Hij blijft seks echter met liefde verwarren, een twist waar hij eigenlijk nooit uit komt. Voor hem is liefde een enigma.
SuperSex brengt dit alles op een ironische en zelfbewuste manier. Alessandro Borghi (die ik ken van Suburra) is perfect gecast als de zich verwonderende Rocco. Een man die alles met een manische grijns bekijkt en zich ervan bewust is dat hij in een speeltuin bevindt waarover hij de regie voert. Daartegenover staat Tommaso, een rol die meer naar melodrama neigt, ondanks het sterke spel Adriano Giannini. Tommaso is een eenzijdig personage, een stuk minder interessant dan zijn vriendin Lucia. De gesprekken tussen haar en Rocco, waarin ze aftasten wat liefde nou eigenlijk is, zijn door hun onderlinge chemie boeiend.
Rocco zelf verkent intussen het thema mannelijkheid, wat ondermeer inhoudt dat geweld en dominantie daar juist geen vaste waarden van zijn. Naarmate zijn carriere vordert, leert hij dat steeds beter. Al blijft Rocco een man die nou eenmaak gek is op neuken. Als daar geen vaste relatie bij hoort dan moet dat maar. De prachtige cinematografie, de sterke score en een geweldige Alessandro Borghi maken van deze serie een feest. Laat je niet afschrikken door de seks en een aantal clichématige personages. Het zijn slechts afleidingen voor een campy en speels verhaal dat zich kan scharen naast Boogie Nights, die andere film over de porno-industrie waarin seks ook slechts een zijspoor is bij waar het echt om draait in het leven.