Bijzonder portret van Karen Carpenter waarin haar successen met The Carpenters maar vooral haar ondergang na een slopende strijd met anorexia worden getoond. Regisseur Todd Haynes laat in zijn tweede (korte) film zien wat er mogelijk is met beperkte middelen. Hoe beperkt? Nou, geen acteurs bijvoorbeeld. Superstar is een animatiefilm waarin de hoofdrollen voor Barbiepoppen zijn.

Bizar idee? Wellicht, maar het werkt wel. Juist door de lege blikken van de poppen wordt de artificiële wereld van Karen benadrukt en wordt ze tot een symbool voor rechts Amerika dat het moeilijk had in de eerste helft van de jaren 70. Hij weet de psychologische strijd tegen de ziekte te verhelderen en biedt een geloofwaardig pleidooi voor de enorme druk waar Karen onder stond als hoofdoorzaak van die ziekte. Maar de film is door de gebruikte methode ook afstandelijk.