4/5 

Het verhaal is niet bepaald nieuw: vreemdeling (in de vorm van een teruggekeerde oorlogsveteraan) staat op de stoep, palmt moeder en zoon in en ook langzaam de dochter des huizes, en blijkt vervolgens een creep met gewelddadige bedoelingen. Maar de manier waarop dit getoond wordt, is erg goed gedaan.

Vooral door de rol van Dan Stevens (die ik ken als brave borst Matthew in Downton Abbey) als de moordmachine, door zwarte humor te combineren met keihard geweld en door de ijzersterke soundtrack. Door die muziek (met oa Front 242, DAF, Sisters of Mercy en Clan of Xymox), het font in de credits (Albertus) en het thema zie ik The Guest ook als een ode aan het werk van John Carpenter. De eindscène deed me door de overdadige kleuren en de excentrieke setting weer denken aan Dario Argento. Regisseur Adam Wingard kent duidelijk zijn genreklassiekers. Ik word nu wel benieuwd naar de vorige film van Wingard, You’re Next.