Ik was eerst van plan om The Fighter en Warrior achter elkaar te bekijken, als een double bill. Maar de eerste duurt bijna 2 uur en Warrior zelfs 140 minuten. Ondanks de lengte voelt Warrior echter nergens traag of langdradig. Als film is The Fighter wat gebalanceerder, maar als puur adrenaline opwekkend event kan er weinig op tegen Warrior. Ik zat van enthousiasme recht overeind in mijn stoel en kon een ‘wauw’ en ‘yeah’ niet onderdrukken tijdens het laatste beslissende gevecht.
Warrior gaat ook over twee broers die vechten voor hun beroep. Geen boksen ditmaal maar Mixed martial arts, een contactsport waarin vrijwel alles geoorloofd is. Al zijn ook hier de afgelopen jaren meer regels ingevoerd om het bloedvergieten wat te stoppen.
Het verhaal van de film is nogal complex en ook niet alles wordt geduid, maar het komt er op neer dat vader Paddy Conlon (Nick Nolte) vroeger nogal losse handjes had en zwaar aan de drank was. Daardoor willen zoons Brendan (Joel Edgerton) en Tommy (Tom Hardy) niets meer met hem te maken hebben en zijn ze hun eigen weg gegaan. Twee totaal verschillende kanten op. Brendan is leraar natuurkunde geworden, heeft een vrouw en twee dochters, en probeert een normaal suburban leven te leiden. Tommy is het leger in gegaan en is als marinier naar Irak gestuurd. Als hij terugkeert staat hij ineens bij pa op de stoep. Persoonlijk wil Tommy nog steeds nix met hem te maken hebben maar Paddy mag wel als zijn trainer aan de slag. Tommy wil meedoen aan Sparta, een groots opgezet MMA toernooi waarin 5 miljoen aan prijzengeld te winnen is. Geld dat Tommy aan de weduwe van een in Irak gesneuvelde maat wil geven. Brendan heeft ondertussen moeite om zijn hypotheek te betalen en als hij niet snel iets verzint neemt de bank zijn huis af. Omdat hij naast zijn baan nog wat bijverdiende als vechter (als Conlon was dat blijkbaar wat je deed in je jonge jaren) in klein opgezette MMA events, wil hij vol op dat pad door. Als hij het affiche van Sparta ziet weet hij wat hem te doen staat. Ook al is hij bij voorbaat kansloos tegen de vechtmachines die in het professionele circuit opereren. Brendan heeft echter 2 voordelen: niemand kent hem en hij supergemotiveerd door zijn financiele situatie.
Beide broers (en pa) weten dat ze elkaar kunnen treffen op Sparta, maar de rest van de wereld weet van nix. Dat dit uiteindelijk ook gebeurt mag geen verrassing heten, en in die zin is Warrior ook wel voorspelbaar. Qua balans is er ook wel wat mis: de film combineert een zwaar drama rond het gezin Conlon met een lang uitgesponnen MMA toernooi vol heftige gevechten. Een vloeiend geheel wordt dat nooit. Ook is de plot op momenten vrij vaag en vooral te vol. Regisseur Gavin O Connor wil teveel in zijn film stoppen, alsof hij het idee had dat dit een kans is die hij nooit meer krijgt. Verder is Tommy zo eenzijdig boos op alles en iedereen dat het erg moeilijk is met hem mee te gaan in zijn strijd. Maar daar staat veel goeds tegenover. Nick Nolte kan als geen ander een verbitterd maar ook kwetsbaar man neerzetten die alles fout heeft gedaan in het leven maar wanhopig op zoek is naar een tweede kans. Ik zag Tom Hardy drie jaar geleden in Bronson, waarin hij op ongeëvenaarde wijze een lachende bruut van een man portretteerde. In Warrior kan er geen lach af maar hij is minstens zo intimiderend.
En zoals gezegd: het is onmogelijk niet mee te leven tijdens het zinderende toernooi waar beide broers hun eigen onmogelijke strijd voeren om uiteindelijk in een welhaast Bijbels gevecht de strijd met elkaar aan te gaan.