Bij het bekijken van deze documentaire dringt de vraag zich steeds af of Josh Harris, de hoofdpersoon, wel echt heeft bestaan. Zo groot is de invloed van al die mockumentaries die ik voorbij heb zien komen dat de avonturen van deze supernerd wel verzonnen mòeten zijn.
Maar dat is niet zo. Josh heeft echt de internetbedrijven JupiterResearch en Pseudo.com gehad, en hij is echt het kunstproject ‘Quiet. We live in public’ gestart, waarin tientallen vrijwilligers zich opsloten in een ondergrondse ruimte om zich 24/7 te laten filmen en waarbij alles wat ze deden op het internet te volgen was. Josh’ probleem was alleen dat hij z’n tijd wat te ver vooruit was. De behoefte om daar ook daadwerkelijk naar te kijken en die om jezelf op een dergelijke wijze te laten zien ontstond pas later. Ook was de techniek er op zijn piekmoment niet klaar voor. Harris was zijn tijd ver vooruit en daardoor heeft de film ook iets vervreemdends. Alsof je naar gebeurtenissen zit te kijken die zowel ruim 10 jaar geleden plaatsvonden, als nog plaats mòeten vinden zodra de wereld er echt klaar voor is.