Ze zeggen dat mensen die niet zeker weten of ze wel iets hebben met ‘national parks’ het best kunnen beginnen in Arches. Het is niet zo groot, er zijn maar een paar niet al te lange wandelingen, en het is duidelijk wat je kunt verwachten: Arches. Toch is dat niet helemaal waar. Zeker voor mensen met een rijke fantasie en een soepel associatief vermogen is er veel en veel meer te zien dan wat de naam alleen suggereert. Je hebt geen pilletje nodig om je voor te stellen dat hier een park ligt vol creaties. Leeuwen, draken, honden, olifanten….slapend en wakend liggen ze in elke rotsformatie verscholen en houden ze precies in de gaten wat er allemaal gebeurt in hun koninkrijk. Wachters die uitkijken over iedere bergwand. Trolletjes die heel hard hun best doen om op te gaan in het gesteente. Overal zie je ogen, monden, tanden, vingers…. Het hele oude Egypte wordt hier vertegenwoordigd: Cleopatra, Seth, sfynxen ….. Forget about the akropolis: go to Arches!

Als kind ben ik een keer met mijn ouders naar Holger Dansker geweest: een ridder van steen die volgens de legende tot leven komt wanneer Denemarken in nood verkeert. Ik vond dat magisch en bleef naar hem kijken. Ik deed een soort Annemaria Koekoek. Dan deed ik of ik me omdraaide en keek snel om of hij niet nèt toch even bewoog op zo’n moment.

Het mooie hier is dat bij iedere stap die je zet de wereld om je heen verandert. Alles schuift langs en door elkaar heen, en met elke centimeter ontstaan nieuwe perspectieven. Dus wanneer de creaties tot leven komen valt niet te zeggen, tot die tijd liggen ze er versteend bij, maar dat ze niet alleen van steen zijn is meer dan duidelijk met een beetje ruimte in de geest. Dit koninkrijk is net zo magisch als die oude Deense ridder, en ik ben blij dat het bewaakt wordt door 1001 creaties.

PS Nu begrijp ik ook waar Paul McCarthy geweest is voor hij kabouter Butplug bedacht.

[geo_mashup_map]