Een thriller over een seriemoordenaar is niet bepaald nieuw, maar dit verhaal speelt zich af in Iran en dat maakt toch alles anders. Prostituees hebben het overal moeilijk en zijn ook vaker slachtoffer van seriemoordenaars (denk aan Jack the Ripper en The Yorkshire Ripper) maar voor prostituees in Iran komt daar nog de maatschappelijke verontwaardiging bij. De jacht op de dader is hier dan ook minder belangrijk dan het tonen hoe diep de Iraanse samenleving doordrongen is van vrouwenhaat. Haat die wordt verpakt als Gods wil. De gezinsman Saeed die met zijn kinderen speelt en er ’s avonds op uittrekt om prostituees op te pakken en om te brengen, is ervan overtuigd dat hij het goede doet. Het zijn immers slechte vrouwen die maar het beste uit de maatschappij verwijderd kunnen worden. Zijn gedachten, maar ook die van vele mensen in zijn omgeving die goedkeurend de krantenkoppen lezen als er weer een lichaam van een dode prostituee is aangetroffen.

Daar staat tegenover dat er dit moment grote protesten voor vrouwenrechten gaande zijn in Iran, waarbij dagelijks Iraniërs zich uitspreken tegen een religieus gekleurd politiek systeem dat zichzelf volledig heeft vastgezet. Holy Spider speelt zich zo’n twintig jaar geleden af, dus dat geeft aan dat er weliswaar iets gaande is, maar dat er aan de positie van de vrouw maar bar weinig gebeurt. Saeed is een wat onhandige man bij wie het moorden en het gedoe met het lijk soms moeizaam gaat. Maar het wordt hem zo makkelijk gemaakt dat hij er toch lang mee door kon gaan. Hij heeft op een gegeven moment een vrouw in zijn huis die zich van zijn wurggreep weet los te maken en voor het raam om hulp gaat schreeuwen. Het is voor hem een traumatische gebeurtenis. Niet omdat hij ontmaskerd zou kunnen worden als moordenaar, maar omdat hij alleen is met een vrouw met wie hij niet is getrouwd. Wat moeten de buren wel niet denken?

Sterke hoofdrol van Zar Amir Ebrahimi als de journaliste die zich in het verhaal vastbijt. Een vrouw alleen die heel goed voor zichzelf op kan komen maar intussen voortdurend te maken krijgt met negatieve reacties maar ook avances. Aan alles is duidelijk dat het formeel wellicht geaccepteerd is dat een vrouw alleen kan en mag zijn, maar dat de afkeer daarvan diep verankerd zit in de Iraanse samenleving. Holy Spider is nietsontziend in het tonen van het geweld en ook nogal expliciet in het tonen van seksuele handelingen. Hier is niets te merken van de vaak omfloerste manier waarop Iraanse filmmakers hun kritiek op het systeem moeten verpakken. Regisseur Ali Abbasi heeft de Iraanse nationaliteit, maar woont al jaren in Kopenhagen. Daar maakte hij de horrorfilm Shelley (2016) en het succesvolle Gräns. Hier keert hij terug naar zijn geboorteland (al is de film opgenomen in Jordanië) om een aanklacht te maken tegen Iran in de vorm van een vet aangezette noir thriller. Het resultaat mag er zijn, al zal het weinig veranderen aan de situatie.