Gisteren officieel (met een cocktailparty) de zomervakantie ingeluid. Zeven weken vakantie. Ik zeg het vaker, maar ook in dit verband: lang leve het onderwijs!!
Via een bruiloft in Broek in Waterland (Willemijn en Merel, wat zagen jullie er stralend en ying en yang uit!) zijn we vandaag dus echt beland in wat ik noem The days before… Het kwartje valt nog niet helemaal. Ik ben net opgestaan lig in m’n badjas op de bank met de laptop op m’n schoot een poging te doen wat woorden te geven aan deze interessante toestand. Dat helpt…meestal.
We gaan dus weg as. maandag. Als we terugkomen kan ik gelijk weer aan het werk. De zomer ligt dus besloten op een ander continent dat ik alleen ken uit gestileerde reality-programma’s van tv.Wat is m’n beeld van dit land? In elk geval overweldigend groot. Zoals Roemenie en Noorwegen ook hun impact hebben achtergelaten door de oneindigheid in ruimte, verwacht ik me in Amerika minstens net zo te kunnen opladen. Een heerlijk gevoel dat je als het ware naar binnen zuigt en als extra zuurstof tijden met je mee kunt dragen. Daar verheug ik me op. Dan de emmers met voedsel, dat lijt me ook een boeiende gewaarwording.
Ben ook wel benieuwd naar evt. reacties op het feit dat ik in het onderwijs zit en erik ‘in between jobs’ is. Zouden interessante gesprekken kunnen worden.
M’n eigen beeld van mensen aan het woord in talkshows, die allemaal hetzelfde klinken. Wel heel volwassen en professioneel, en overtuigend, maar ook vlak, alsof het hele land actief aan de prozac zit.