De fijnste Tarantino in jaren. Het lijkt erop dat een setting in LA toch echt het beste losmaakt bij de bijna gepensioneerde regisseur. Pulp Fiction en Jackie Brown zijn de illustere voorgangers en OUATIH kan zich met de laatste zeker meten. PF valt niet meer te overtreffen.
Zoals in al zijn latere films weet Tarantino scenes nodeloos op te rekken zonder dat dit veel bijdraagt. Heel storend is het echter ook niet. Er valt nog steeds veel te genieten, zeker op zo’n groot IMAX-scherm als waar ik ‘m op zag. Hij had geld genoeg ter beschikking om het Los Angeles van 1969 tot in detail in leven te roepen. Dat alleen al maakt dit een feest. Het personage van Leonardo DiCaprio, een B-acteur die langzaam naar het einde druppelt terwijl hij toch echt pas in de 40 is, is een heerlijke lead. Zijn stuntman (Brad Pitt) sukkelt met hem mee, op weg naar een onzeker einde. De toevoeging van Roman Polanski en Sharon Tate geeft de film de nodige ruggegraat, al vind ik het niet zo kies om (SPOILER) ST lekker voort te laten leven. Al past dat uiteraard wel mooi in dit moderne sprookje.