3/5
Majoor Charles Rane (William Devane) keert met zijn buddy Johnny Vohden (een erg vroege rol van Tommy Lee Jones) terug van de Vietnamoorlog. Zijn stad San Antonio ontvangt hem groots maar hij is in zichzelf gekeerd en niet erg eager zich te wentelen in dat enthousiasme. Als hij hoort dat zijn vrouw het in zijn afwezigheid heeft aangelegd met zijn beste vriend wekt dat ook weinig irritatie op. In korte flashbacks toont de film hoe Rane is gemarteld tijdens zijn gevangenschap en zijn emotieloze staat zou daar wel eens aan te wijten kunnen zijn. Dan wordt hij overvallen in zijn eigen huis door een bende die op zoek is naar het geld dat hij heeft gekregen van de gemeenschap bij zijn terugkeer. Voor zijn ogen worden vrouw en zoon doodgeschoten maar hijzelf overleeft. Samen met de mooi en jonge Linda, die hem idealiseert als een mysterie van buiten dat echt iets heeft meegemaakt, gaat hij achter de daders aan.
Wraak is een sterk thema om genrefilms mee te maken, omdat het een simpele plotlijn oplevert en het bijkomende geweld veel enthousiasme oproept bij (mannelijke) kijkers. Hier wordt het geweld echter bewaard tot het einde, in een shootout die veel herinneringen oproept aan die in Taxi Driver. Maar waar Scorsese en Schrader in die film een ijzersterk overkoepelend thema toonden van een zichzelf de vernieling in helpende stad, komt Rolling Thunder niet verder dan de koele en emotieloze Rane waar het moeilijk mee identificeren is. De film is op z’n sterkst als Linda hem confronteert met zijn gebreken en hem probeert los te maken van zijn verleden. Uiteindelijk lukt dat niet en Rane laat haar (en mij) achter om met Johnny zijn vendetta af te maken.
Als sfeerbeeld van de troosteloze 70’s in Texas en Mexico heeft de film overigens wel veel te bieden. De mensen, de straten, de huizen, de interieurs, de auto’s: hier overheerst een troosteloosheid die veel lijkt op die in Taxi Driver. Ook toen was de American Dream al ver te zoeken.