De langzame paarden uit de titel (de serie is gebaseerd op boeken van Mick Herron) zijn MI5-agenten die ergens in het verleden geblunderd hebben en nu hun dagen slijten met kleine zaken in een afgelegen pand in Londen dat de toepasselijke naam Slough House heeft. Deze parkeerplek voor uitgerangeerde spionnen staat onder leiding van Jackson Lamb, een agent die erg goed was en nog steeds is maar geen zin meer heeft in al dat gedoe van intriges en spionage. Zijn motto is vooral: doe zo weinig mogelijk. Ondertussen schoffeert hij zijn team wanneer hij kan. Ze kunnen immers geen kant op en het gebeurt vanuit een goed hart. Het is een fantastische rol van Gary Oldman. In een morsige trenchcoat, ongeschoren, ongewassen, drinkend, scheten latend en kettingrokend stapt hij op tenen waar hij kan. Wetend dat niemand hem echt kan raken.
Ik heb 3 seizoenen achter elkaar gezien. Dat kan prima omdat er maar zes afleveringen in een seizoen zitten, maar vooral omdat de personages zo leuk zijn. Naast Lamb is dat vooral River Cartwright, een agent met skills en charisma maar ook veel ongeduld en die daardoor nog wel eens een fout maakt. Ook de rest van het team is tof met agenten die allemaal wel een smetje heben maar die je al snel in je hart sluit. Het is lastig om spionnen te laten zien die op zich goed zijn in hun werk, maar om toch duidelijk te maken waarom ieder van hen een regelrechte ramp zou zijn als ze zich overeind moeten zien te houden binnen de MI5-structuur. Die organisatie wordt gepresenteerd als een kille machine waarbinnen empathie ver te zoeken is en iedereen vooral bezig is om hogerop te komen. Als liaison met Slough House fungeert de onberispelijke maar toch sympathieke Diana Taverner. Kristin Scott Thomas doet dat geweldig. Ze gruwelt van Lamb maar erkent ook zijn kwaliteiten. Ze heeft hem ook nodig omdat zijn mensen mooi de kutklussen op kunnen knappen waar niemand op het hoofdkantoor zin in heeft.
Het plot in de drie seizoenen (er is ook nog een vierde) is niet heel belangrijk, het dient vooral om de personages op vreemde missies te sturen en te kijken of ze niet meer schade aan gaan richten dan goed doen. Het is ook niet altijd even logisch of goed te volgen. Slow Horses kijk je vooral vanwege de scherpe dialogen, het cynisme van Lamb en omdat hij gewoon erg grappig en onderhoudend is.