2.5/5 

Voordat ik me aan 127 Hours waag eerst een eerdere film van Danny Boyle. De Britse regisseur is van alle markten thuis. Hij lijkt in die zin wel wat op Michael Winterbottom maar Boyle ligt een stuk minder zwaar op de maag. Met Sunshine overspeelt hij echter zijn hand, al ligt dat vooral aan scenarist Alex Garland.

De film ziet er prachtig uit, met het gigantische schip Icarus II dat naar de zon reist om de ster een kickstart te geven. De zon speelt de visuele hoofdrol en Boyle leeft zich uit in het tonen van de kracht en intensiteit van het licht. Maar het script zit vol met cliches over ruimtereizigers die technische en persoonlijke onvolkomenheden moeten zien te overwinnen. De karakters zijn niet interessant en zo jong en labiel dat je je hardop afvraagt wie ze in hemelsnaam op een missie als deze heeft gestuurd. Het scenario zit vol plotgaten en vreemde keuzes, komt op de proppen met misplaatste religieuze elementen en op het eind gaat de logica helemaal overboord met de introductie van een met God pratende overlever van Icarus I. Nota bene weer een bad guy rol van Mark Strong.

Lees ook:

  • Sunshine Cleaning Net terug uit de VS, dus dit vraagt om een wat lichtere film. Op de Pleinbios, dus relaxt met een drankje en een hapje naar...
  • Stardust Verfilming van de gelijknamige fantasyroman van Neil Gaiman over een magische wereld die naast de echte bestaat, slechts gescheiden door een muur. Stardust is een...
  • John Carter Hoewel de film tot de grootste flops ooit gerekend schijnt te kunnen worden, bezoekers massaal wegbleven en ook de kritiek niet mals was heb ik...