4.5/5 

Inhoudelijk is de laatste film van Lynne Ramsay niet zo spannend maar dat wordt meer dan goed gemaakt door de rol van Joaquin Phoenix als Joe. De plot heeft wat weg van de Taken-franchise maar de combi van Phoenix’ spel, de flashbacks waarin een militair verleden doorsijpelt, de spannende muziek van Jonny Greenwood en de soms dromerige atmosfeer geven de film iets heel bijzonders. Hoogtepunt daarin is een scene waarin Joe naast een door hem zojuist in de buik geschoten tegenstander gaat liggen en ze samen naar een nummer uit de radio luisteren. En uiteindelijk mee zingen.

Door de minimale dialogen en de elliptische vertelstructuur ben je als kijker gedwongen zelf veel werk te doen. Maar dat maakt You were never really here juist tot een van de krachtigste neo-noirs van de laatste jaren.