Als in het beste Droste-effect is deze serie de verfilming van een boek van een auteur met een bestsellerdebuut op zijn naam die moeite heeft om focus te vinden voor zijn tweede. In het boek en de serie is dat Mohamed Zebbi, een Amsterdammer die met zijn debuutroman Mohamed, de proleet zijn naam in één klap vestigt. Maar de waarheden in het boek zijn teveel voor zijn ouders en zetten hem uit huis. Mohammed wordt opgenomen in de literaire kringen, maar hij blijft die Marokkaanse buitenstaander die niet echt past in het wereldje. Auteur van Bestsellerboy is Mano Bouzamour, die met De belofte van Pisa in 2014 de bestverkochte debuutroman van Nederland schreef.
Shahine El-Hamus speelt Momo met een geweldige mix van likeability en irritatie. Je wilt hem steeds knuffelen, maar ook slaan. Het succes van zijn boek stijgt hem naar het hoofd, maar dat succes is zeker geen garantie dat hij ook slaagt in het leven. Met vallen en opstaan moet hij zichzelf opnieuw uitvinden. Wat Momo en Mano gebeurde, lijkt op dat wat Lale Gül overkwam. Al zijn er ook duidelijk verschillen omdat Gül een vrouw is en van Turkse afkomt. Gül schreef met Ik Ga Leven een enorm succesvol debuut, maar moest ook de prijs betalen voor haar openhartigheid en het delen van haar familieverhaal. Bestsellerboy is gefilmd in een mix van reality en fantasy met personages die herkenbaar zijn maar ook archetypen. Amsterdam is hier een stad die is bevolkt door sprookjesfiguren die samen avonturen beleven, maar elkaar ook het leven zuur maken. Alles lijkt mogelijk, net zoals alles mogelijk is in een boek. In die zin deed de serie me ook denken aan Niemand in de Stad. Seks is ook hier overvloedig aanwezig met een zichzelf bevredigende vriendin Evelien (Momo moet schrijven aan zijn boek) tot de meisjes en vrouwen die hem bespringen omdat hij een succesvol schrijver is. Ik moest denken aan de Odyssee met een dolende Momo die tijdens zijn reis van alles beleeft, met verleidelijke vrouwen, verraderlijke mannen en Theo Maassen als een variant op Prometheus-baas Mai Spijkers die hem prijst, maar ook elk moment kan laten vallen. Uiteindelijk moet Momo vooral terug naar zijn Ithaka: zijn moeder en Evelien.